Soms zijn de dagen minder leuk. Dan doe je dingen die je liever niet te vaak doet. Dingen waar je niet goed in bent. Dingen die je niet voor jezelf doet, maar puur uit liefde voor een ander.
Een klein zaaltje, warm en toch afstandelijk genoeg om er niet te vaak te willen komen. Mooie woorden, lieve blikken en schreeuwende stiltes. Iedereen kent het.
Crematies.
Vandaag mocht ik er ook bij zijn. Voor een van mijn liefste vriendinnen zat ik daar. Wat het heel bijzonder en mooi maakte was dat het heel intiem was. Veel familie en vrienden die erbij waren volgen een spiritueel leven, wat de meest mooie gesprekken opleverde!
Op zulk soort momenten ga ik mezelf wel altijd dingen afvragen. De levensvragen zeg maar.
‘Als ik dingen anders mocht doen, had ik het dan gedaan?’ ‘Als ik andere stappen had kunnen nemen, had ik dan nu een ander pad gevolgd?’ Ik denk het niet. Nee. Want ik geloof in het lot. Alles is al uitgestippeld. Het eindpunt is al bekend. En ja. Dat is een geruststellend idee. Zo. Tijd voor een rood wijntje.
veovolar 