Flexibel

De slechtste manier om je weekend te beginnen, is vrijdagavond om 20.00 uur erachter komen dat je een visum nodig hebt voor Rusland én dat ze niet aan spoedaanvragen doen…. Neeeeeee!!! Volgende week maandag vliegen we al! OMG. En nu? Informatie. Internet. Zoeken. Opslaan. Meer zoeken. Meer opslaan.
De eerste ervaring met de Russen is dat ze wel erg veel willen weten maar vervolgens zelf weinig flexibel zijn. Salarisstroken, Ruslandverklaringen van zorg- en reisverzekering, polis bladen,  vooraanvraag voor het visum, uitnodiging vanuit het hotel, pasfoto’s en dáár bovenop minimaal 5 werkdagen. Dat vragen ze van je. Ok. Niet onmogelijk. Maar verdomde stressvol. Vooral als alles afhangt van ambtenaren.

Uiteindelijk na heel veel bellen, mailen en touwtrekken had ik maandag alle documenten compleet. Dinsdag kon ik daar pas terecht, maar als je daar 5 werkdagen bij optelt zijn we laat voor onze vlucht op maandagochtend vroeg! Op goed geluk dan maar.

Achter de balie zat een meisje met een vierkant lijf, zwaar accent en zwartgeverfd haar. Precies zoals ik me had voorgesteld. Een Russische verschijning. Ik legde alle documenten op stapeltjes op de balie zodat het voor ons beiden overzichtelijk was. Met een norse blik maar vriendelijke stem zei ze ‘nee. Klopt niet. Opnieuw printen.’
Uiteindelijk na 1,5 uur opnieuw invullen, printen, wachten, opnieuw invullen (ja écht), printen en wachten was het gelukt. En guess what?! Voor het weekend klaar!
Ik heb ze door. Nu al. Lief lachen en je mond houden. Dat werkt! Haha! Tijd om de koffer van zolder te halen.