Maand: juli 2015

Klein geluk. Groot geluk.

Vandaag kwam ik thuis van het werk. Een doorsnee dag. Met doorsnee vergaderingen.
Exact een jaar geleden kwam ik thuis uit Brazilië. Van een fantastische reis. Met fantastische ervaringen.
Ach. Verschil moet er wezen 😉

Toch is het bizar hoe snel een jaar kan gaan. Als ik terugdenk is er best veel gebeurd in het afgelopen jaar. En toch lijkt het alsof we vorige week pas terug zijn gekomen uit Sao Paulo, Rio, Iguazu en Manaus!

Qua reizen heb ik na Brazilië nog wel wat gedaan. Marokko. Engeland. Spanje. Rusland. Korte en lange reizen, maar allemaal even bijzonder.
Ook ben ik gaan samenwonen met een goede vriendin. En het nadeel en voordeel van samenwonen zonder relatie te hebben is dat je discussies echt uit moet praten. Met een vriendje schreeuw je even flink tegen elkaar, daarna knuffel je wat en is het weer goed. Maar nee, die optie hebben wij niet, haha! Maar daar is ook gelijk het voordeel. Je praat écht met elkaar.
Daarnaast ben ik net even ander werk gaan doen, dan wat ik deed. Ik ben erachter gekomen dat ik paarden toch leuker vind dat dat ik dacht. En dat ik een beetje pittig eten best lekker kan vinden.
Ook weet ik nu dat ik een eierkoker een hele goede uitvinding vind en dat zand tussen mijn tenen eigenlijk alleen maar irritant is. Allemaal nieuwe dingen.

Dus toch. De beste ervaringen zitten in de kleinste dingen. Die hoeven niet nieuw te zijn. Of anders. Of heel groot. Klein geluk noem ik dat. En daardoor tegelijkertijd groot geluk. Heel groot.

Op pad met mijn beste vriendin. Ikzelf.

Eerst gaat 1 oog open. Ok. Dan oog 2. Hhm. Hoe laat zal het zijn? Ik stap uit bed en trek de gordijnen een beetje open. Het ziet er aardig uit buiten. Dan kruip ik weer terug.
Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 14.07 uur is. Heerlijk. Dit noemen ze uitslapen na de nachtdienst! Normaal sta ik om 12.00 uur alweer klaarwakker naast mijn bed! Zo… eerst even alle app’ies lezen, insta checken, facebook doorscrollen, telegraaf lezen… ik ben weer bij.

Even denken. Het is donderdag geloof ik. Ik hoef helemaal niets vandaag. Wat een luxe, wat zal ik eens verzinnen om te gaan doen?
Het is ‘sale’ in de stad… Nah, geen zin om geld uit te geven aan kleding, terwijl mijn kledingrek al bijna instort door de hoeveelheid die er aan hangt. Sporten? Nah ook niet. Morgen weer een dag, haha! Weet je wat? Ik ga deze modus voortzetten op het strand. Bij een strandtent. Met een boek. En een wijntje. Beste idee van de dag.

Dus daar zat ik dan. In het zonnetje met mijn boek. En een koffie verkeerd met een stuk carrot cake. En daarna nog een koffie. Daarna een wijntje. Met een kaasplankje. In de zon, turend over de zee.

Soms is het echt niet erg om alleen te zijn. In je uppie dingen te ondernemen. Even te zijn waar je bent.
Ik vraag me dan wel eens af of mensen medelijden met me hebben. ‘Dat arme meisje… helemaal alleen’ of ‘Zal haar date niet zijn komen opdagen’. Hahaha! Maar niets is minder waar. Ik hou van mij. Met mezelf heb ik de beste gesprekken 😉 Psycho of niet. Zielig ben ik nooit.

Hakuna Matata

Keuzes maken. Hoe werkt dat eigenlijk? Maak je een keuze omdat het nu eenmaal zo hoort volgens de maatschappij? Maak je een keuze omdat je iemand niet teleur wil stellen? Of omdat je het zelf graag wil?
Ik weet het niet zo goed.

Tenminste, voor mezelf weet ik t donders goed. Soms weet ik dat ik beter iets kan kiezen waar ik gelukkiger van word, maar soms is dat op het moment praktisch niet haalbaar. Zoals verhuizen naar Amsterdam, een eigen strandtent beginnen in Spanje of een puppy kopen.

Maar hoe werkt het als je graag wilt dat iemand anders een keuze maakt? Wil je dan dat die persoon de keuze maakt voor jouw geluk of voor eigen geluk?
Motto is denk wel ‘leven en laten leven’. Heerlijk cliché, maar als een bepaald persoon keuzes maakt die jij anders had willen zien… Dan is ‘laten leven’ de beste optie. En Hakuna Matata zeggen. Dat werkt altijd.