‘Nou dan kom je toch gewoon bij mij wonen’ was mijn antwoord. Joyce was op zoek naar woonruimte en ik naar gezelligheid. Ik had t wel gezien in mijn uppie en het huis was toch groot zat!
En nu is het alweer een jaar. We hebben gister ons jubileum-diner gehad. En voor jubileum-diners moet je sparen zodat je echt letterlijk alles kunt bestellen wat je wil 🙂 Het plan was om heerlijke tapas en pinxtos te eten bij een echt Spaans restaurant, maar dat liep anders… wegens ziekte gesloten. Ok; plan B. Op zoek naar een ander restaurant.
We begonnen met prosecco met oesters, coquilles en zalm-sashimi… Alles werd gedeeld zodat het toch nog een beetje op tapas leek 😉
De tweede ronde werd een fles rode wijn met steak tartaar en een plateau met Spaanse ham. Daarna kwamen de gerookte runderdikbil en escargots op tafel. Om vervolgens een hertenfilet te bestellen. We sloten af met koffie-cocktails en pannacotta. En alles, echt alles was even lekker!
Tijdens zulke avonden zit je lang aan tafel. En dat zorgt vaak voor goede gesprekken. Gevoelens, ambities, plannen en dromen… dat zijn altijd de ‘extraatjes’ van zo’n avond. Waardevol.
Het jaar is snel gegaan. Voor geen van beiden is het echt het makkelijkste jaar tot nu toe geweest. Joyce had t aan t begin wat zwaarder, nu is het mijn beurt. Maar juist dan is het fijn als je samen kan leven met een vriendin. Met iemand waarbij je alles kwijt kan. Ja het was een goede, impulsieve keus een jaar geleden.
Thnx Joyce. Op naar het volgende jubileum-diner! Ik reserveer alvast 😉
veovolar 