Maand: maart 2018

Ik zit met mijn laptop op schoot en open Instagram, Facebook, Pinterest en Google tegelijk. Al wekenlang heb ik elke link opgeslagen, elke foto in een apart mapje geplaatst, ben ik bruidsfotografen gaan volgen en heb ik offertes opgevraagd. Pppfff…. Het is een grote jungle; het land der fotografen.

Voor mijn gevoel kunnen we volgende week al trouwen. Ik heb mijn jurk. Ralph heeft zijn pak.
De taart, de bloemist, de geloftes, decoratie, ringen, de band, uiteraard de locatie…. Alles is al rond. Maar OMG die fotograaf. Ik weet ook dat ik het elke keer uitstel. Er staan wel meer dan 15 offertes in mijn mailbox en elke keer als ik Gmail open zie ik ze weer… Ja, ik moet er echt een keer voor gaan zitten.

Ok. Nu dus. Ik heb een tactiek bedacht. Op Instagram kijk ik wie ik precies ben gaan volgen, dan zoek ik die op internet op. Als ik dan alle portfolio’s naast elkaar open heb staan, kan ik heel gemakkelijk de minst aantrekkelijke wegklikken en ook gelijk uit mijn Insta-volg-lijst verwijderen. Als het goed is blijft er dan 1 over. Of 2. Maar niet meer dan 3. En dan wordt het kiezen geblazen.

Na ongeveer 40 minuten heb ik alle portfolio’s geopend, alle opgeslagen links op facebook eruit gehaald, pinterest opengezet en instagram op mijn telefoon ernaast. Met een grote pot thee en een reep chocola; ik ben er klaar voor.
Uiteindelijk heb ik na 1,5 uur nog 4 sites openstaan, die me alle vier aanspreken. Allemaal een eigen stijl. Allemaal een eigen prijs. Ik besluit dat het voor mij even voldoende is, en dat ik Ralph vanavond ga laten kiezen. Ik vind ze tenslotte allemaal mooi!

Ok. Genoeg. Laptop opzij.
Ik pak mijn telefoon, sluit instagram en open mijn mail. Ik heb een nieuwe mail die ik nog niet had gezien van de fotograaf Mariska de Groot. Grotografie heet haar bedrijf. Goed bedacht 😉.
Ik scrol door haar profiel en na nog geen 30 seconden ben ik er al over uit; zij gaat het worden! Met super mooie en heldere foto’s is het voor mij duidelijk. De prijzen weet ik niet. Die staan er niet bij. Maar eerlijk is eerlijk, dat maakt me nu ook even niets meer uit! Wat bizar dat ik net 1,5 uur heb zitten spitten door verschillende portfolio’s en dat Mariska me in nog geen minuut inpakt met haar foto’s…

Ik open haar portfolio en bekijk alles nog eens aandachtig. Dan lees ik nog een keer de mail die ze me terug heeft gestuurd waarin ze schrijft ‘het lijkt me super tof om jullie dag vast te leggen’. De datum dat wij gaan trouwen is ze dus nog beschikbaar. En super grappig dat ik blijkbaar niet de enige ben die het woordje ‘tof’ nog gebruikt.
Ja, ik maak het makkelijk voor Ralph; hij hoeft niet meer te kiezen vanavond, dat heb ik net al gedaan!

De volgende stap is een afspraak maken en kijken of het klikt. Na wat heen-en-weer mailen besluiten we een skype-klik-gesprek te houden aangezien Mariska in Groningen woont. En zo gezegd, zo gedaan. We hebben uiteindelijk 30 minuten zitten kletsen met z’n 3en over ons, over haar, de bruiloft, haar gezin, ons leven met elkaar, haar werk en wat ze eventueel voor ons kan betekenen. Zonder dat we elkaar in het echt hebben gezien maken we samen de definitieve keus; Mariska wordt onze fotograaf. Ik vertrouw op mijn gevoel, het gesprek en haar foto’s.

Dit vind ik echt tof. Super tof!

Het is zover, de jurken-pas- dag is aangebroken!
Samen met mijn moeder, zus, schoonmoeder en 2 vriendinnen stappen we al vroeg in de auto. Om 9.30 uur staat de afspraak, en ik wil niet te laat komen!
Stiekem ben ik best nerveus. Want wat nu als er geen enkele jurk mij mooi staat? Of wat als ik dat speciale gevoel niet krijg? Of wat als ik iets kies wat Ralph niet mooi zal vinden? Ppff…. Ik ben duidelijk zenuwachtig.

Wekenlang heb ik de site van de bruidshoek afgestruind. Ik had wel al enig idee wat voor soort model er bij mijn figuur zou passen maar alsnog is er zo-veel om uit te kiezen; halter, a-lijn, kort, lang, mouwen, strapless, kleur, strak… je zou bijna de weg kwijt raken.
Maar daar hebben ze bij de Bruidshoek iets op gevonden: de ‘wishlist’. Tuurlijk kennen wij vrouwen dit fenomeen van het online shoppen. Het betekent simpelweg dat je álles wat je mooi vind ik een bepaald mapje kan opslaan en er later nog eens naar kan kijken. Uiteraard deed ik dat ook. Vanaf moment 1 vlogen er non-stop jurken in én uit de wishlist, want elke keer leek me iets anders heel gaaf. Lekker impulsief als ik ben, het ging echt alle kanten op! Want hoe hard ik ook altijd roep dat ik niet van bling-bling hou; ook daar had ik jurken van opgeslagen. En korte. En gekleurde. En vintage. En klassieke. Ik had duidelijk teveel keus 😉

Op de avond voor de jurken-pas- dag mailde ik mijn wishlist naar de Bruidshoek, zodat de jurken de volgende ochtend al klaar zouden hangen zodra wij binnen kwamen. Ik kreeg direct een mail terug dat 7 jurken teveel waren om klaar te hangen; ik mocht de 3 mooiste uitkiezen. Ja jeetje. Nog een keer goed kijken dus. Uiteindelijk is dit natuurlijk heel logisch want je kunt nooit 7 jurken allemaal even mooi vinden!
Mijn top 3 werd gekozen en ik was er echt super blij mee. Mijn favoriet was alleen nog wel een beetje ‘een dingetje’, die vond ik namelijk écht super mooi, maar tegelijkertijd had ik het idee dat ik daar wellicht niet het juiste figuur voor zou hebben. Nou goed. Dat was pas de zorg van morgen.

En toen was het eenmaal zover. We werden ontvangen met een lekker kopje koffie en samen met de verkoopster hebben we zitten kletsen wie ik allemaal bij me had en wat mijn ideeën voor de bruiloft zijn. Het viel me direct op hoe ontspannen het allemaal was, de zenuwen waren weg en ik wilde vooral gewoon gaan passen!

Mijn favoriete jurk werd de eerste jurk die ik aan kreeg. Wauw. Wauw. Wauw. Wat een mooie jurk. Toen jurk nummer 2. Daarna jurk nummer 3. Het waren 3 hele verschillende jurken, maar dat gaf me wel direct een goed beeld van welke kant ik op wilde.
Na deze eerste ronde hebben we weer even wat gedronken met elkaar en ging de verkoopster opzoek in de rekken naar andere jurken die de eerste jurk zouden kunnen overtreffen. Jurk 4 ging aan. En jurk 5. Uiteindelijk jurk 6. Er kwamen sluiers bij kijken. En pumps. Sieraden. Zelf een bird-cage. Maar het enige wat ik kon denken
was ‘wanneer mag ik de eerste jurk weer aan?’…

Zo gezegd, zo gedaan. Ik werd weer in jurk 1 gehesen en geloof het of niet; ik had HET gevoel. Mijn lichaam kriebelde, ik kreeg het warm en mijn ogen prikte. Iedereen was het ermee eens en ik moest mijn tranen wegvegen. Wat super fijn! Ik ben gewoon geslaagd! In de jurk die al die tijd al favoriet was. Jeetje wat een opluchting. Wat een fijn gevoel! De champagne werd opengetrokken en ik kreeg zelfs een lief cadeautje van mijn zus…
We eindigden de dag met een heerlijke high-tea met uitzicht op MIJN jurk, die naast onze tafel aan een spiegel hing. Terwijl ik genoot van de heerlijke sandwiches en champagne kon ik eigenlijk maar van 1 ding écht genieten; dit fantastische gevoel. Cheers!