Maand: april 2018

Niemand heeft denk ik zoveel vriendinnen om zich heen als ik, die kapster zijn. Buiten het feit dat het normaal gesproken heel makkelijk is, is het voor nu vooral super fijn!

Ik heb Joyce gevraagd om mijn haar te doen met de bruiloft. Zij knipt mijn haar al jaren en ik weet zeker dat zij het heel goed kan!
Dus afgelopen vrijdag mocht ik naar de salon komen waar ze werkt, PUIK kapper, zodat we alvast wat konden oefenen. Gewapend met een telefoon vol printscreens en Pinterest-foto’s stapte ik bij haar binnen. Ik was niet echt zenuwachtig maar had er wel erg veel zin in… alles komt nu elke keer een beetje dichterbij, alles wordt nu steeds ‘echter’.

Joyce wist natuurlijk allang wat mijn idee is voor de bruiloft maar we hebben samen alle foto’s nog eens rustig doorgenomen. Wat ik voornamelijk heel belangrijk vind is dat het kapsel bij me past. Niet dat ik ineens met pijpenkrullen of een heel strak kapsel de deur uit stap ofzo 😉
Terwijl ik lekker aan een kopje thee zat en met haar collega’s zat te kletsen ging Joyce aan de slag. Er kwamen eerst een krultang en een föhn bij kijken. Daarna een wafeltang en heel, heel veel speldjes.  Er werd van alles ingespoten maar ook weer van alles uitgekamd. Joyce legde me uit dat we op die manier het Roy-Donders-effect tegen gingen… aha!

Wat wel echt fijn is wanneer vriendinnen je helpen met zulke dingen is dat alles én ontspannen is maar ook heel eerlijk gaat. Bij een onbekende kapper zou  ik niet zo snel zeggen als ik iets minder mooi vind, maar nu hebben we heerlijk 2 uur lopen knutselen aan mijn kapsel waarbij we ook af en toe iets nieuws probeerde.  Joyce kon ook lekker haar gang gaan, ik vertrouw haar en weet zeker dat ze het 10x beter doet dan ik, haha! (no pressure hoor Joyce, haha)
En dat bleek ook, want toen ze klaar was, was het precies zoals ik had bedoeld. Helemaal Lous. Ik was echt super blij!

Voor het verrassingseffect hebben we die 374 speldjes er wel weer uit gepeuterd en heeft Joyce een Grace Kelly rol bij me gemaakt. Dit leek me super grappig want hiermee kon ik Ralph lekker voor de gek houden. Heerlijk met heel veel haarlak en 1 losse pijpenkrul langs mijn oor. Dit zou hij namelijk veeeeeel te stijf vinden…. dacht ik! Niet dus. Haha! Zijn reactie was zelfs zo enthousiast dat ik bijna begon te twijfelen aan mijn echte ‘bruidskapsel’. Bijna dan hoor. Want Grace Kelly met een pijpenkrul… dat ben ik in ieder geval niet ;).

 

Voor een bruiloft heb je minimaal 2 getuigen nodig en ik was er al vrij snel over uit. Ralph trouwens ook, die wilde graag 2 goede vrienden vragen en ik wilde heel graag mijn ouders als mijn getuigen vragen! In de afgelopen jaren hebben ze voldoende momenten gehad dat ze zich zorgen hebben gemaakt om mijn keuzes en nu ze mij eindelijk zo happy zien vond ik dit een hele mooie manier om het met hun te kunnen delen.

Net als iedereen tegenwoordig wilde ik de getuigen niet op een ‘normale’ manier vragen maar wel met iets leuks erbij. Na wat speurwerk op internet hadden we hele leuke manchetknopen gevonden die we konden laten graveren. Daar kon ik er mooi 3 paar van bestellen. Ook vonden we een mooie gouden slavenarmband!

Na enige weken wachten kwam alles binnen. Ik was helemaal gelukkig! De manchetknopen waren perfect met op de ene knoop ‘best man’ en op de andere ’14.07.18’. De armband heb ik bij de juwelier laten graveren met ‘wil je mijn getuige zijn?’.

Toen kwamen de ‘vraag-momentjes’. Ralph zijn vrienden reageerden beiden super enthousiast! Wat leuk zeg… Je gaat er stiekem wel vanuit, maar het is toch wel even speciaal!

Om mijn ouders te kunnen vragen spraken we af om met elkaar te eten. Met een fles bubbels onder mijn arm en een klein beetje spanning gingen we naar hun toe. Mensen die mij goed kennen weten dat ik een enorme emo-kip ben, dus voor de zekerheid had ik waterproof-mascara op ;). Toen we binnen kwamen hebben we direct de fles bubbels opengetrokken. Hier zochten ze nog niets achter, want Ralph en ik proberen álles wat we kunnen vieren, te vieren met bubbels.

Toen ik daarna 2 kleine cadeautjes voor kun neerlegde waren ze voornamelijk verbaasd. Er was tenslotte toch niets bijzonders aan de hand? Toen ze allebei de pakjes open hadden gemaakt, werden eerst de brillen opgezet want… stond er nu iets in?… Haha! Hun gezichten waren goud waard toen ze eenmaal de tekst hadden gelezen en het allemaal tot hun was doorgedrongen. Uiteraard zat ik mijn tranen allang weg te vegen toen mijn vader mij zowat fijn kneep van geluk en mijn moeder maar bleef herhalen dat ze dit nooit aan had zien komen.

De eerste fles bubbels ging leeg en de tweede ging al snel open. Want deze avond vieren? Echt wel!