Maand: juni 2018

Met nog ruim 2 weken voor de boeg valt het me mee dat er nog maar weinig zenuwen zijn. Nu ben ik ook geen enorme stresskip, maar ik had mezelf hierin anders in geschat.
Misschien komt het ook wel door dat we zo’n fijn ‘team’ om ons heen hebben. Ik heb het gevoel dat we van alles op de hoogte zijn, maar met de details hoef ik me niet bezig te houden. Hoe relaxed?!

Sowieso hebben we de beste ceremoniemeesters aller tijden; mijn zus en zwager. Ervaring, nuchterheid en gevoel voor perfectie is hierin hun geheime combi. Met het draaiboek en hun regie op de dag zelf weet ik zeker dat het super goed zal draaien. En mocht het toch even anders lopen komt het ook goed, jullie kennen het draaiboek tenslotte toch niet, haha!
Vooraf een champagne-proeverij opzetten vonden ze ook hun taak, en dat snap ik wel, haha. Het werd een heerlijke avond waarbij we allerlei bubbels door elkaar hebben gedronken om uiteindelijk toch echt een nr. 1 te kiezen!
Daarnaast hadden we ook de avonden waarbij we het draaiboek moesten updaten die super gezellig waren; glas wijn erbij, lekker kletsen, Petra chips-foto’s sturen… het is bijna jammer dat het draaiboek al compleet is! 😉

Dan hebben we ook nog Melanie Warmerdam, onze bloemiste. Via via kregen we haar nummer en hebben we contact gezocht. Via de app heb ik destijds wat foto’s gestuurd van de kleuren en soort bloemen die we mooi vinden. Al onze ideeën leken allemaal prima in elkaar over te lopen maar voor de zekerheid hebben we een keer bij haar thuis afgesproken zodat we alles nog een keer konden doorspreken. Op het moment dat we bij haar binnen kwamen wist ik al dat dit goed zou komen; wát een gaaf huis met een nóg gavere inrichting! Wat ik super fijn vind van zulke momenten is dat je weet dat het allemaal goed komt. Mochten er bijvoorbeeld toch bloemen veranderd worden omdat Melanie last-minute denkt dat dat beter is? Prima! Qua styling vertrouw ik haar compleet.

En dan als laatste hebben we Carolien van Toeters & Bellen Styling. We hebben haar styling-werk al eerder op een bruiloft kunnen bewonderen en dat beviel me heel erg! Zelf heb ik mijn styling-gevoel niet zo heel best ontwikkeld helaas. Ik ben bang dat ik iedereen óf begraaf onder de kaarsjes en lampionnen óf dat het maar een kale bedoening is… beter om dat dan aan iemand anders over te laten. Makkelijk ook hoor, want van het begin tot het einde regelt ze alles zelf en hoeft er niemand ‘van ons’ op onze dag de locatie te versieren. Ideaal!
Haar ideeën, haar spulletjes, haar creativiteit en enthousiasme… aanradertje!

En wat nóg fijner is… ze weten allemaal precies wat ze doen want ze zijn goed in wat ze doen. Onderling zie ik mails voorbij komen, waarin ik alleen in cc sta, want hé, waarom zou ik me er mee bemoeien?!
Ik ben echt mega blij met hun allemaal; dingen uit handen geven maakt alles zo veel relaxter en wat ik stiekem ook wel heel leuk vind is dat er op deze manier ook voor ons nog verrassingen zijn.
De kleuren zijn voor ons bekend van de bloemen en van de aankleding, maar verder is het enige dat écht vaststaat dat we JA zeggen.
Tenminste… ik moet het nog wel even concreet in het draaiboek benoemen 😉

Afgelopen nacht kwam ik thuis van mijn vrijgezellenfeest deel I, waarna ik een paar uurtjes heb kunnen slapen. De wekker ging namelijk al weer vroeg omdat Ralph moest ‘werken’. Wat hij niet wist, was dat hij om 9 uur werd opgehaald voor zijn vrijgezellendag en daar wilde ik natuurlijk wel getuige van zijn. Een en al hilariteit waardoor ik klaarwakker was, maar zo rond 10.30 uur leek de kater toch te komen. Het leek me daarom een uitstekend plan toen ik om 11 uur weer mijn bedje in kroop om mijn roes uit te slapen.

Toen ik wakker schrok van een hoop gebonk op de deur snapte ik even niet zo goed wat er aan de hand was. Ik was gewoon thuis… Ralph was er niet… Het was al licht… Ohja. Zaterdag…
Ik trek snel m’n badjas aan en schuifel met dichtgeknepen ogen naar de deur. Daar staat Fabienne, een van mijn liefste vriendinnetjes. Oh god ja, we hadden afgesproken. He-le-maal vergeten. We lopen naar de achtertuin, waar ik in een tuinstoel kruip. Fab kletst me de oren van het hoofd waardoor ik nog niet daadwerkelijk hoef deel te nemen aan de wereld. Ondertussen maakt ze een broodje gebakken ei voor me, dat helpt altijd, en we zitten een beetje te geinen. Na een half uur stelt ze voor dat ik misschien even moet gaan douchen, dan voel ik me vast veel beter. Ik luister braaf, eet mijn broodje verder op en ga me opfrissen. Als ik weer beneden kom ik mijn chill-pak voel ik me inderdaad wel ietsje beter.
We kletsen weer verder tot ik ineens weer een hoop gebonk hoor… ik kijk op en zie allemaal lachende gezichten voor het raam… vriendinnen! OMG. Dit is weer een vrijgezellendag. Wat een feest!

Het huis stroomt vol met allemaal vriendinnen, mijn zus en schoonzus. Wat een gezelligheid. Ik ruil mijn chill-pak om voor een wat leuker shirtje en doe snel wat make-up op. De flessen prosecco gaan open en de tafel wordt volgezet met allemaal hapjes. Iedereen zit gezellig met elkaar te kletsen totdat het allemaal daadwerkelijk begint. Ik krijg een omgekeerde hoed met daarin allemaal opgerolde stukjes papier. Er hangen kaartjes met steekwoorden aan, die ik allemaal aan een vriendin kan koppelen. Als ik de rolletjes open, komen er allemaal mooie verhalen met herinneringen en persoonlijke dingen te voorschijn. Wat super lief! Er zitten grappige dingen bij, gênante dingen en ook ontroerende verhalen. Allemaal even waardevol. Wat vind ik dit gaaf!

Vervolgens kruipen we met z’n allen in een paar auto’s om naar Amsterdam te rijden. Ik voel me (nog) niet geheel top, dus gewapend met wat aspirientjes en een flesje water gaan we op pad. Eenmaal in Amsterdam krijg ik een lijst met opdrachten die ik moet volbrengen en ik ga er vol gas tegenaan! Op de foto met 5 onbekenden, een telefoonnummer scoren en over een drempel gedragen worden… we vinken er snel al een paar af!
Na een uur of 2 worden we verwacht in een restaurant op de Nieuwmarkt. Helaas voel ik me echt niet ok en lijken de aspirientjes ook niet te helpen. Ik blijf vol houden met ‘komt goed’ als iemand vraagt of ik me goed voel, maar van het eten maak ik niet veel mee. Het zag er overigens super lekker uit! Gerookte forel, lamspastrami, bulgur met burrata en asperges met zalm of ham. Allemaal even heerlijk. Gelukkig heeft de rest er heerlijk van zitten smullen 😉
Tijdens het eten heb ik zitten genieten van al die lieve mensen om me heen. Van het feit dat alle vriendschappen even bijzonder zijn, en sommige zelfs al 30 jaar. Dat de band met mijn zus nu zo fijn is en dat mijn schoonzus er perfect tussen past. Bovenal vond ik het super fijn dat ik volledig mezelf mag én kan zijn. Dat is heel veel waard.

Het onderdeel van ‘mezelf kunnen zijn’ betekende ook dat de karoake-bar werd geskipt. Hoe groot fan ik daar ook van mag zijn. En dat ik mijn bedje weer in mocht, nadat er thuis nog heel lief een kopje thee voor me was gezet. Dat ik wel verplicht een codewoord moet verwerken in mijn geloften en óók nog een liedje moet zingen op mijn eigen bruiloft.
Nou meiden. Met alle liefde. Sterker nog; jullie sparen me. Dikke kans dat ik dat tóch al had gedaan 😉

xxx

Eens per 8 weken komen we met een groepje vriendinnen bij elkaar om met elkaar te koken. Afgelopen vrijdag was het weer zover en het thema was Indonesië.
Ik mocht dit keer samen met Chantal het duo ’amuse’ en ‘lekkers bij de koffie’ verzorgen. De week ervoor hadden we al samen gerechtjes uitgezocht en de hele week was ik er al lekker mee bezig. Beetje inkopen doen, dingetjes uitproberen, leuke amuseglaasjes scoren en een proefsessie doen voor mijn ouders en Ralph.

Die vrijdagmiddag app ik Chantal om 17.30 uur dat ik er klaar voor ben en dat ze kan komen als ze wil. Ze appt dat ze nog even bij haar zoontje moet blijven, maar dat het niet lang meer duurt. We hebben nog 1,5 uur voordat we verwacht worden maar ik besluit wel alvast te beginnen met wat voorbereidingen, anders komen we in de knel.
Het duurt maar en het duurt maar en eigenlijk ben ik al klaar met koken totdat ik ineens een hoop gebonk op de voordeur hoor… ‘nou Chantal, dat mag best wat zachter’ denk ik nog. Ralph begint te lachen en als ik ook naar buiten kijk snap ik waarom… er staat een mega grote Hummer voor de deur met allemaal springende vrouwen eromheen! Haha! Niets Indonesische avond!

Ik open de deur en kan niets uitbrengen…. Wat super cool dit! Ik trek snel een paar hakken aan, krijg een sluier op mijn hoofd en gierend van de lach duiken we de Hummer in. Met een glaasje champagne en wat lekkere meezingers vertrekken we naar Amsterdam om een heerlijke avond te beleven. We hebben gegeten, gedronken, gezongen, gelachen en vooral voor heel veel entertainment gezorgd. Het was super gezellig met elkaar en ik vond het echt een eer dat dit allemaal speciaal voor mij was georganiseerd 🙂
Na een paar uur kwam de Hummer ons weer halen. Ook op de terugweg hebben we er een feestje van gemaakt, met polonaise, karaoke en mislukte speeches om daarna nog in Lisse in de kroeg te belanden.
Of dit het beste idee van de avond was weet ik niet, want de volgende dag was ik een dood vogeltje. Of beter gezegd een ‘dooie duif’. Maar wel met een avond voor in de boeken 😉