Afgelopen nacht kwam ik thuis van mijn vrijgezellenfeest deel I, waarna ik een paar uurtjes heb kunnen slapen. De wekker ging namelijk al weer vroeg omdat Ralph moest ‘werken’. Wat hij niet wist, was dat hij om 9 uur werd opgehaald voor zijn vrijgezellendag en daar wilde ik natuurlijk wel getuige van zijn. Een en al hilariteit waardoor ik klaarwakker was, maar zo rond 10.30 uur leek de kater toch te komen. Het leek me daarom een uitstekend plan toen ik om 11 uur weer mijn bedje in kroop om mijn roes uit te slapen.
Toen ik wakker schrok van een hoop gebonk op de deur snapte ik even niet zo goed wat er aan de hand was. Ik was gewoon thuis… Ralph was er niet… Het was al licht… Ohja. Zaterdag…
Ik trek snel m’n badjas aan en schuifel met dichtgeknepen ogen naar de deur. Daar staat Fabienne, een van mijn liefste vriendinnetjes. Oh god ja, we hadden afgesproken. He-le-maal vergeten. We lopen naar de achtertuin, waar ik in een tuinstoel kruip. Fab kletst me de oren van het hoofd waardoor ik nog niet daadwerkelijk hoef deel te nemen aan de wereld. Ondertussen maakt ze een broodje gebakken ei voor me, dat helpt altijd, en we zitten een beetje te geinen. Na een half uur stelt ze voor dat ik misschien even moet gaan douchen, dan voel ik me vast veel beter. Ik luister braaf, eet mijn broodje verder op en ga me opfrissen. Als ik weer beneden kom ik mijn chill-pak voel ik me inderdaad wel ietsje beter.
We kletsen weer verder tot ik ineens weer een hoop gebonk hoor… ik kijk op en zie allemaal lachende gezichten voor het raam… vriendinnen! OMG. Dit is weer een vrijgezellendag. Wat een feest!
Het huis stroomt vol met allemaal vriendinnen, mijn zus en schoonzus. Wat een gezelligheid. Ik ruil mijn chill-pak om voor een wat leuker shirtje en doe snel wat make-up op. De flessen prosecco gaan open en de tafel wordt volgezet met allemaal hapjes. Iedereen zit gezellig met elkaar te kletsen totdat het allemaal daadwerkelijk begint. Ik krijg een omgekeerde hoed met daarin allemaal opgerolde stukjes papier. Er hangen kaartjes met steekwoorden aan, die ik allemaal aan een vriendin kan koppelen. Als ik de rolletjes open, komen er allemaal mooie verhalen met herinneringen en persoonlijke dingen te voorschijn. Wat super lief! Er zitten grappige dingen bij, gênante dingen en ook ontroerende verhalen. Allemaal even waardevol. Wat vind ik dit gaaf!
Vervolgens kruipen we met z’n allen in een paar auto’s om naar Amsterdam te rijden. Ik voel me (nog) niet geheel top, dus gewapend met wat aspirientjes en een flesje water gaan we op pad. Eenmaal in Amsterdam krijg ik een lijst met opdrachten die ik moet volbrengen en ik ga er vol gas tegenaan! Op de foto met 5 onbekenden, een telefoonnummer scoren en over een drempel gedragen worden… we vinken er snel al een paar af!
Na een uur of 2 worden we verwacht in een restaurant op de Nieuwmarkt. Helaas voel ik me echt niet ok en lijken de aspirientjes ook niet te helpen. Ik blijf vol houden met ‘komt goed’ als iemand vraagt of ik me goed voel, maar van het eten maak ik niet veel mee. Het zag er overigens super lekker uit! Gerookte forel, lamspastrami, bulgur met burrata en asperges met zalm of ham. Allemaal even heerlijk. Gelukkig heeft de rest er heerlijk van zitten smullen 😉
Tijdens het eten heb ik zitten genieten van al die lieve mensen om me heen. Van het feit dat alle vriendschappen even bijzonder zijn, en sommige zelfs al 30 jaar. Dat de band met mijn zus nu zo fijn is en dat mijn schoonzus er perfect tussen past. Bovenal vond ik het super fijn dat ik volledig mezelf mag én kan zijn. Dat is heel veel waard.
Het onderdeel van ‘mezelf kunnen zijn’ betekende ook dat de karoake-bar werd geskipt. Hoe groot fan ik daar ook van mag zijn. En dat ik mijn bedje weer in mocht, nadat er thuis nog heel lief een kopje thee voor me was gezet. Dat ik wel verplicht een codewoord moet verwerken in mijn geloften en óók nog een liedje moet zingen op mijn eigen bruiloft.
Nou meiden. Met alle liefde. Sterker nog; jullie sparen me. Dikke kans dat ik dat tóch al had gedaan 😉
xxx
veovolar 