Categorie: Wat heb ik al zien vliegen?

Een draaiende ervaring.

De Toren. Inmiddels heeft iedereen het erover. Facebook, Instagram, RTL Boulevard… overal zie je die markante toren voorbij komen. En hoe bizar is dat eigenlijk voor een gebouw wat nog niet volledig in bedrijf is? Maar de restaurants zijn open. Madame en MOON.

MOON draait rond. MOON is mooi. MOON is bijzonder. Dat wist ik allemaal uit de verhalen. Maar MOON moet je ervaren.
Gisteravond mocht ik er met mijn familie eten als proefgast. En wauw, wat wij allemaal hebben mogen proeven… heerlijk!
Op de kaart staan een aantal gerechten. Je kunt niet kiezen wát je wilt, enkel hoevéél je wilt. Er is een 3-, 5- of 8-gangenmenu.. maar geloof me, je wilt alleen maar de 8-gangen.
Alleen al de amuse, of de ceviche van coquille, foie met biet, superzachte beef… alles was even lekker en even groot qua gerecht. Dat was echt perfect, alhoewel de beef voor mij 3x zo groot had gemogen; super lekker!

Het was een pure ervaring. Elke keer als ik opkeek van mijn bord hadden we een ander uitzicht. Aan de ene kant de binnenstad, Amsterdam noord, de havens, het IJ…. En aan de andere kant de bar, de keuken, de entree. Ja echt gaaf. En als je weggaat uit MOON draait de wereld nog steeds.

MOON you keep my head spinning. Hope to see you soon.
 

Vieze koffie op leuke dagen

 

40 uur. 5 dagen. De een iets meer. De ander iets minder. De werkweek. We kennen het allemaal.

Ik werk al bijna zo’n 20 jaar. Het begon met tulpen koppen in het bollenland. Daarna ging ik appels verkopen in een boomgaardwinkel. Gevolgd door superleuke jaren bij het pannenkoekenhuis in de keuken en de bediening. Ontbijtshifts in hotel De Nachtegaal. Zaterdagen bij de groenteboer. Zomers bij een strandtent. Vakanties bij de thuiszorg. Maanden in een reformwinkel. Een blauwe maandag bij een reisbureau voor missionarissen. Avonden in een slechte buurtkroeg. Mijn beste jaren bij Heineken. Een tijdje in een Italiaans restaurant…. Voel me net Donald Duck als ik dit zo opschrijf… een rode draad zit er niet echt in. Helemaal niet als je ziet waar ik nu werk! Haha!

Toch kan ik wel zeggen dat het eindelijk allemaal op zijn plek aan het vallen is. Het heeft me een tijd gekost en zelfs bij ‘de baas’ heb ik even moeten zoeken.
Maar ik stap met plezier mijn bed uit. Nou ja, niet altijd. Als de wekker voor 6.00 uur gaat heb ik eerst koffie nodig. Maar wel mijn eigen koffie 😉 Das namelijk het enige negatieve op dit moment op het werk…
Tot morgen!

Challenges.

Challenges. Ik heb er een hekel aan. Squat challenge, game challenge, een in 10-dagen-slank-challenge, detox challenge, bucket challenge… wat een onzin allemaal. Totdat… juist… ik durf t bijna niet te zeggen… 😉

Ik zat in de sauna een tijdschrift te lezen. Het was een artikel over mensen die minimalistisch leven. Er was 1 meisje die elk seizoen ‘overleefde’ met 28 kledingstukken. Met een beetje goed combineren was het volgens haar geen probleem. Ook was er een meisje die geen tv, radio, computer, mobiel of iets anders in huis had wat haar in contact bracht met de ‘commerciële’ buitenwereld, behalve een ouderwetse huistelefoon.
Het derde stuk ging over iemand die een maand lang, élke dag iets weggooide. Dat klonk niet heel heftig. Maar dat was t wel. Ze had namelijk elke dag zoveel spullen weggegooid, als de datum aangaf. Dus op bijvoorbeeld 1 maart gooide ze 1 ding weg, op 10 maart 10 dingen en 31 maart 31 dingen. Aan het einde van de maand kom je dan uit op 496 weggegooide spullen. Ik ging met mijn gedachten door mijn kledingkast, de zolder, mijn make-up tas, de voorraadkast… Prima! Ik zou het gewoon doen! De weggooi-challenge.

Dag 1 was een makkie. Ik had nog wel een paar oude, maar oh zo fijne schoenen staan. De zolen lagen er al half uit, dus ze moesten wel weg. Zo. Dag 1 was geregeld. Dag 2 ging ook soepel. En dag 3. En dag 4. Maar dag 8 werd al wat lastiger. Ik vroeg me af hoe ik t in godsnaam ging redden tot überhaupt dag 15…
Echt álles is uitgespit. Dozen met carnavalsspullen. Lades met oude pennen. Mijn auto. Bakjes met sieraden die ik nooit draag. Kasten met kleding. En die zolder… Het is bizar hoeveel spullen een mens heeft.

Het leuke van deze challenge is dat het perfect past bij de lente. De grote schoonmaak. In je huis. In je hoofd. Heerlijk. En voor de nieuwsgierige onder ons; ik ben bij dag 27 blijven hangen. 378 dingen. Goede score dacht ik zo!
Dus volgend jaar weer. Maar dan in februari. Dan maak ik de maand wel vol ;).

Dierenwinkel

Wit zand. Helder water. Bootjes in de branding. Rotsen in de zee…
Thailand is zoals je het kent van de plaatjes. Werkelijk schitterend mooi.

Het was wel even wennen… de temperatuur was 15 graden hoger dan op de plek waar we die ochtend vertrokken. Heerlijk! Enige minder lekkere was, dat we met een bootje op een plek waren gedropt waar geen auto’s/tuktuk’s/scooters reden én waar we nog geen slaapplek hadden geregeld. Dus daar gingen we, met onze backback op onze rug in de hete zon…
Een uur later hadden we die plons in zee wel verdiend!

We hebben hier wel echt even vakantie gehouden, en een hele dag nix gedaan behalve op het strand liggen en elke 10 minuten afkoelen in zee. En cocosnoot-cocktails gedronken uiteraard 🙂 Wat een rijkdom! Heerlijk!

Toch was de allerlaatste dag van de vakantie wel een van de beste. Met een speetboot langs eilanden, grotten, rotsformaties, lagunes, en hele mooie baai’tjes. Uiteraard hebben ook wij een duik genomen bij Maya Bay, daar waar Leonardo DiCaprio dat ook ooit heeft gedaan voor de film. Lekker toeristisch, samen met nog 150 andere mensen met camera’s om hun nek 😉
Maar t mooiste was het snorkelen… onder water leek het net alsof je in een aquarium bij de dierenwinkel rondzwom. Hele scholen waar je middenin dreef. Kleintjes, grotere, gekleurde, maar vooral veel, heel veel vissen.
Ik ben niet zo thuis in de onderwaterwereld, en zal niet zo snel iets herkennen. Maar de omgekeerde Nemo herkende ik wel. En Joyce. Ook als een vis in het water! Haha!

Het was heerlijk. Thailand bedankt.
En nu op maar het volgende avontuur. Zaandijk here i come.

Even helemaal nix…

Strand… We zijn eindelijk heerlijk aan het strand! De aankomende dagen gaan we lekker relaxen, snorkelen, zwemmen en cocktails drinken! De afgelopen week hebben we zoveel gezien… Het is bijna teveel om op te noemen. We hebben panda’s gezien in de dierentuin, monniken traditioneel zien bidden in de Wat Phrathat Tempel bovenop de Doi Suthopberg, een dag met olifanten doorgebracht, de witte tempel van Chiang Rai bezocht, zijn met n boot naar Laos gevaren, hebben onze naam achter gelaten op een sjerp voor een megagrote Boeddha en alleen maar lekkere dingen gegeten!
Ook hebben we ‘iced green tea’ ontdekt wat écht n gat in de markt is in NL, dus daar gaan we voortaan onze vakanties van betalen! Haha.

Maar wat ook super tof was, waren onze dagen in Pai. Daar zijn we met de bus naartoe gegaan en dat was mijn mooiste busreis ooit… wat een onwijze mooie route door de bergen zeg!
In Pai waren we heel flexibel, want we hadden alleen onze kleine rugzak mee. Dus gelijk maar een scooter gefixt! We hebben daar lekker rondgetoerd door de bergen, tussen de rijstvelden door. Uiteindelijk moesten we nog een slaapplek hebben en we wilden eigenlijk wel een ‘mooie’… Dat was gelukt! We keken vanuit onze eigen tuin uit over het dorpje Pai, met op de voorgrond rijstvelden en op de achtergrond de bergen. Maar wat helemaal geniaal was, was dat we een eigen hottub hadden in de tuin. Dus daar hebben we de hele avond doorgebracht maar wel mét bontmutsen op ons hoofd aangezien t hier snachts flink kon vriezen! Hahaha!
De volgende morgen zijn we voor zonsopgang naar de hotspring gegaan. Dat is nog eens lekker wakker worden! Er waren baden van 85° maar wij doken in die van 36°… Heerlijk! Bij het bad van 85° hingen mandjes waar je je eitjes in kon koken, écht fantastisch! Haha!
De rest van de dag hebben we op de scooter doorgebracht, want we wilden naar een grot, 40km buiten Pai. De weg ernaartoe door de bergen was super bijzonder, het uitzicht wat we hadden was echt super super super mooi!
De grot zelf was ook tof. Vind grotten altijd beetje spannend maar deze waren voornamelijk heel leuk ;).
Gelukkig konden we voor de terugweg een (werkende) benzinepomp vinden, anders hadden we Pai niet meer gehaald…
De avond hebben we doorgebracht met cocktails en onze favoriete Chinees Linna om uiteindelijk af te sluiten met een bordje Pad Thai tegen de kater ;).
Al met al was Pai een succes!

En nu dus aan het strand. Krabi it is! We zitten bij Railay Beach, en dit is echt zoals je het van de plaatjes kent. Blauw water, wit zand, rotsen in zee en overal bootjes in het water.
De dagen zijn zo snel gegaan, en we hebben zoveel gedaan dat het heerlijk is om nog even een paar dagen te relaxen. En vooral nog even heel bruin te worden! 😉

Rennen, vliegen en genieten!

Wat gaat de tijd toch mega snel! De eerste 24 uur in Bangkok waren gekkenhuis, maar ik ben daarna in het zelfde tempo doorgegaan!

Vrijdag ben ik begonnen met een Thaise massage. Het is ongelofelijk in wat voor gekke knopen ze je leggen en ze trekt aan al je ledematen. Ik had ook écht t idee dat ik een paar centimeter langer was toen ik ervandaan kwam, haha!
Daarna bij n motortaxi opgestapt naar n vlindertuin waar ik nooit ben aangekomen. Alle Thaise mensen wezen een andere kant op, maar blijkbaar geen eentje de goede! Dus toen maar aan de krekels 🙂

Toen ik in t hostel kwam was Joyce er al! Superleuk ook maar ook gek om elkaar weer te zien! Onder t genot van een paar koude biertjes hebben we bijgekletst en plannen voor de avond gemaakt. Dat hield in; opfrissen, eten en cocktails in de Skybar van het Sirocco Hotel doen! Het uitzicht vanaf daar was echt geniaal…. Zo ver als je kon kijken zag je lichtjes… Niet normaal hoe groot Bangkok is!!

De volgende morgen hebben we ontbeten met saté op de floating market iets ten zuiden van Bangkok. En dan deden wij t nog netjes…. Gamba’s, noodles, rijst, varkensvlees en hele vissen kwamen er al voorbij! Haha! En dat om 09.30 uur smorgens!
Na de floating market hebben we de Chatuchak Market ook nog even meegepakt voordat we naar t vliegveld moesten. Maar wat n mierennest daar zeg! Leuk voor de ervaring zeg maar 😉

Zondag was voor ons chill-dag. We hebben ontbeten ergens langs de straat met gebakken rijst en ijskoffie. Vervolgens hebben we alle twee weer een massage genomen. Zo decadent… Heb er al 4 gehad! Haha! En ik ben er pas 6 dagen! 🙂
Aan het einde van de dag was er een zondagmarkt, waar we onze eigen ‘walking-dinner’ hebben gedaan: overal, écht overal, stonden eettentjes. Uiteraard wilden we alles proberen! worst/ei op n stokje – balletjes van gefrituurde melk – dimsum – aardappel bolletjes – gebakken varkensreepjes – gevulde bladeren met limoen/gember/ui – pastijtjes – gefrituurde mosselen…. En alles was even lekker!! Nou ja, bíjna alles ;).

Eenmaal terug in t hostel na 4 uur geslenterd te hebben over de markt waren we gesloopt!
Ineens kwamen we er om 00.30 achter dat we de volgende dag om 6.30 opgehaald zouden worden voor een dag door de jungle zoeven aan een zipline. We hadden de bevestigingsmail per ongeluk gemist… Oeps! Het was al bijna 01.00 uur. Ok….. Snel slapen en niet vergeten om weer wakker te worden van de wekker 🙂

Pppfffff… En toen was t 06.00 uur. Lekker op tijd. De rit de bergen in was fantastisch, alleen daar had ik al voor willen betalen. Maar toen kwam t leukste nog…. Aan de kabelbanen hangen en door de jungle zoeven. Wat super super super tof!! We hebben gegild, gezweet, gehangen, geklommen, gevlogen en bovenal genoten. Wat n topochtend!!

Nu liggen we even bij te komen van alle indrukken om strax weer ergens van t overheerlijke Thaise eten te gaan genieten. Eetse!

Pad Thai en cocosnotensap

Ik ben net aan 24 uur in Bangkok, maar t voelt al als 4 dagen… Ik heb al zoveel gezien!
Toen ik gister na 2 prima vluchten aankwam stapte ik zwetend m’n hostel binnen, wauw wat was t warm!
Na n lekkere douche nam ik m’n eerste biertje en n maaltijd; iets met augurk. Haha! Super lekker maar echt geen idee wat t was. Dat bier was trouwens wel nodig 😉 voortaan even opletten dat ik ‘not spicy’ erbij zeg…

Na n lekkere nacht begon m’n dag al vroeg. Op aanraden van Joyce nam ik een watertaxi die achter t hostel ligt. Voor weinig kun je overal heen. Ik had alleen geen idee wat ‘overal’ was, want t was n gok in welke taxi ik was gestapt. Toen iedereen uitstapte, deed ik t zelfde en ineens stond ik voor Wat Pho, een mega grote tempel.
Het is wel grappig want vanuit t nix sta je er ook ineens in! Haha. Toen ik er rondliep deed t me aan de Efteling denken; de kleuren, de bouwwerken, de sfeer, zelfs de muziekjes! Voordeel van deze tempel ten opzichte van de Grand Palace, aan de overkant van Wat Pho, is dat deze lekker rustig is. Maar daar kwam ik later pas achter 😉 Na een uurtje had ik t gezien en ben ik lekker gaan lunchen. Het werd Pad Thai met cocosnotensap. Nou, ik weet wat ik de rest van de vakantie eet! Haha!

Hierna langs Grand Palace gegaan. En met recht ‘langs’ wat t was zo mega druk dat ik er echt niet naar binnen ging! Dus door naar Kho San Road.

Nou dit was weer een avontuur op zich… Ik stond letterlijk op de hoek van de straat toen een klein mannetje vroeg waar ik naar toe ging. Ik vertelde wat m’n plan was, maar dat was volgens hem niet ok. En voor ik t wist zat ik in een tuktuk, die mij de komende 3 uur voor 20 bath (0.50 cent) door Bangkok zou sjezen. Super! Zo gezegd zo gedaan, helemaal cool. Natuurlijk heeft hij me een paar keer gedropt bij een kleermaker, een restaurant en een informatiepunt, maar de overige 2,5 uur reden we waar ík wilde. Perfect 🙂

Uiteindelijk tóch geëindigd op Kho San Road, om de ultieme toerist uit te hangen. De gefrituurde schorpioenen heb ik overgeslagen, maar de watermeloenenshake heb ik wel genomen. Heerlijk!

Het werd al wat later, en ik had gelezen dat je tijdens de spits het beste een motortaxi kunt nemen, want dan ontwijk je de files. Aangezien t allemaal zó goedkoop is, wilde ik t wel proberen. Helm op en scheuren maar. Nou, die files hebben we niets van gemerkt! Meneer ging soms haaks op, of recht tegen t verkeer in 🙂 Schoot wel lekker op!

Vervolgens gestopt in Chinatown voor een bordje nasi en wat gekke indrukken. Het eten is allemaal zo lekker… Bij dit tentje zaten een paar mensen die eruit zagen als locals, de kaart kon ik niet lezen en t had tl-verlichting… Dit zijn de basisvoorwaarden van een restaurant in Chinatown: het was ook werkelijk super!

De zonsondergang heb ik gezien vanaf een dakterras, met uitzicht op tempel Wat Arun. Het stond in de Lonely Planet als ‘must see’ en op internet had ik t ook al gevonden. Maar OMG, in t echt is t pas echt gaaf! Mooie lichtjes, gitzwarte lucht, rivier evoor en een heerlijke ijskoffie voor m’n neus…. Top!

Maar echt niet normaal wat n stad… Zo groot, zo druk en zo indrukwekkend. Morgen wil ik naar een vlindertuin en misschien een rondje fietsen. Even kijken hoe t loopt.
Een ding is wel zeker; in de avond zit ik met Joyce een cocktail weg te slurpen in de Skybar van het Sirocco Hotel om de film The Hangover na te spelen.
Het kan nu al niet meer stuk!
Welterusten! X

Prathes thiy thi ni ma. Juist ja.

Ik open mijn bankrekening en schrik me dood. Wat is die 13e maand toch altijd een fijn cadeau’tje van de baas… Na nog geen kwartier is de helft alweer uitgegeven; Thailand is geboekt!

Half januari rij ik op een scooter tussen de rijstvelden door, lig ik in een hangmat tussen twee palmbomen of eet ik gefrituurde krekels op een markt… Yes ik heb er zin in!

Van mijn Spanje-reis heb ik wel geleerd. Niet alleen op reis dus. Zo stoer ben ik ook weer niet. Dus ik ga Joyce daar opzoeken. Nu lijkt het net alsof we niet meer zonder elkaar op reis durven, haha! Zo is het niet hoor, maar uiteraard is het wel super leuk dat we dit weer samen kunnen doen!

Wat echt geniaal is, is dat ik eerder schreef dat ik alleen nog maar naar landen ga, die me niet trekken. Thailand is er zo eentje. Ik ben gewoon meer Afrika-minded. Of Zuid-Amerika. Toch stond de Lonely Planet al vrij snel op de plank. Eerder dan dat het plan definitief was. Net als mijn toilettas trouwens. Die stond vorige week al ingepakt klaar, haha. Autistisch of niet, ik noem het voorpret ;).

Cn khrang tx pi. Maar dan vanuit Thailand.

Rode wijn en gehaktballen.

Het is weer herfst. Dat is duidelijk. De blaadjes zijn bijna allemaal gevallen en de lampen gaan binnen alweer vroeg aan. Gek eigenlijk, dat ik soms op warme zomerdagen kan verlangen naar dit seizoen.

En dan is het zo ver. De wekker gaat. Het is nog donker buiten en ik hoor dat de auto’s over een natte weg rijden. Getver. Het regent.
Snel onder de douche, aankleden en ontbijten want ik heb mega haast. Snoozen daar doe ik normaal niet aan, maar als t buiten koud wordt…
Ok, hup de deur uit. Aaaahhh nee. Natte voeten! Wanneer ga ik leren dat ‘All Stars’ voor de zomer zijn?! De ramen van mijn auto willen niet helder worden, waardoor ik te laat kom op mijn werk. En natuurlijk blijft mijn sjaal vervolgens tussen de auto-deur zitten tijdens de rit, dus die is zwart aan het uiteinde. Ja Fijn. Herfst.

Maar dan is er die éne herfst-dag dat je vrij bent. Je maakt een lange strandwandeling in de wind, en drinkt daarna warme chocomelk met slagroom onder een dekentje op de bank…
Op dat moment weet je weer waarom je naar deze dagen kon verlangen.

Kaarsjes. Rode wijn. Warme havermoutpap. Potten thee met chocola. De geur van het bos.
Stamppot met gehaktballen. Pompoensoep. Warme vesten. Filmmarathons.

Ja. Ik hou tóch wel van de herfst.

‘Wegens ziekte gesloten’

‘Nou dan kom je toch gewoon bij mij wonen’ was mijn antwoord. Joyce was op zoek naar woonruimte en ik naar gezelligheid. Ik had t wel gezien in mijn uppie en het huis was toch groot zat!
En nu is het alweer een jaar. We hebben gister ons jubileum-diner gehad. En voor jubileum-diners moet je sparen zodat je echt letterlijk alles kunt bestellen wat je wil 🙂 Het plan was om heerlijke tapas en pinxtos te eten bij een echt Spaans restaurant, maar dat liep anders… wegens ziekte gesloten. Ok; plan B. Op zoek naar een ander restaurant.

We begonnen met prosecco met oesters, coquilles en zalm-sashimi… Alles werd gedeeld zodat het toch nog een beetje op tapas leek 😉
De tweede ronde werd een fles rode wijn met steak tartaar en een plateau met Spaanse ham. Daarna kwamen de gerookte runderdikbil en escargots op tafel. Om vervolgens een hertenfilet te bestellen. We sloten af met koffie-cocktails en pannacotta. En alles, echt alles was even lekker!

Tijdens zulke avonden zit je lang aan tafel. En dat zorgt vaak voor goede gesprekken. Gevoelens, ambities, plannen en dromen… dat zijn altijd de ‘extraatjes’ van zo’n avond. Waardevol.

Het jaar is snel gegaan. Voor geen van beiden is het echt het makkelijkste jaar tot nu toe geweest. Joyce had t aan t begin wat zwaarder, nu is het mijn beurt. Maar juist dan is het fijn als je samen kan leven met een vriendin. Met iemand waarbij je alles kwijt kan. Ja het was een goede, impulsieve keus een jaar geleden.
Thnx Joyce. Op naar het volgende jubileum-diner! Ik reserveer alvast 😉

Pinxtos.

Hapjes op een stokje. Toastjes met een stokje erin. Glaasjes met een stokje aan de rand. Stokjes dus.

Vorige week heb ik pinxtos leren maken. Onder het genot van een glaasje wijn. Spaanse uiteraard.
En wat was dat lekker zeg! Want wat is er nu beter dan op een koude zondagmiddag in pannen te roeren en met een blender te spelen?!

Het eerste hapje was ‘Pincho Gilda’, wat bestond uit maar 4 ingredienten; een (hele) groene peper, een mini-augurk, 2 olijven en een ansjovisje. Dit moest je dan om-en-om aan, jawel, een stokje rijgen. Het verhaal erachter was dat de tapas de vrouwelijke rondingen liet zien, en daarom vernoemd was naar een vrouwelijke vrouw met heel veel rondingen uit een ver verleden, Gilda.
Spanjaarden houden nu eenmaal van eten, wijn en vrouwelijke rondingen. Daarom hou ik weer op mijn beurt van de Spanjaarden.

Salmorejo. Tapa piementa de padron. Pincho Mexico de Aguacate. Piquillo relleno de atun. Chistorra y manchego. Y vino. Mucho vino. Ik hou ervan. En ik hou weer een beetje meer van Spanje.

Mufasa

Over 8 uur zit ik er weer. Valencia. Voor de komende 2 weken kon ik uit alle steden en landen kiezen, en waar kies ik voor….? Eigenlijk is het niets voor mij, om terug te gaan naar een plek die ik al ken. Maar Valencia is anders. Het is soort van naar huis gaan. Maar dan wel een thuis waar het mooi weer is, het eten fantastisch is en de mensen relaxed zijn.

Ik heb in mijn hoofd al een lijstje van alle dingen die ik wil doen. Alle shopjes waar ik naar toe wil. Alle restaurants waar ik wil eten. De wandelingen langs t strand die ik ga maken.

Vorige keer sliep ik midden in de stad.
Nu een deel van de vakantie aan het strand en een deel in een artistieke buitenwijk. In de wijk Rufasa. Of Rufaza. Of Ruzafa. Elke keer ben ik weer in de war. Het klinkt in ieder geval als de Lion King. En zo voelt t ook.

‘Even’ een bakkie

Het is donderdagmiddag. Je bent vrij en het is redelijk lekker weer. Met een vriendinnetje spreek je af om samen even wat dingen te doen die moeten gebeuren en daarna ‘een bakkie’ te pakken.
Nou, zo gezegd zo gedaan. Daar gingen we.

Er was genoeg om bij te praten. Niet omdat we elkaar nooit zien, maar gewoon omdat we dol op elkaar zijn. We belandden op een paar loungebanken midden in een suf dorp want voor het strand was het zonnetje net niet sterk genoeg. En daar gingen we. Eerst een wijntje want daar waren we alletwee aan toe. Daarna een lekker borrel-plankje erbij. Daarna nog een wijntje. En nog een. En nog een. Voor we het wisten lagen we dubbelgevouwen van het lachen dwars over op de loungebank. Wat een heerlijke middag. En was het inmiddels bijna 4 uur later.

Soms heb je zulke dingen nodig. Zonder enig besef van tijd. Zonder gedoe. Puur genieten en jezelf kunnen zijn. Dat is pas pure liefde. Voornamelijk voor jezelf.

En als je dan de dag kunt eindigen in de slijterij, waar de verkoper je allemaal jampot-cocktail-glaasjes gratis mee geeft omdat je hyper-enthousiast reageert, ja dan weet je het. Deze dag was er een met een gouden randje. Gelukkig staat de volgende date alweer gepland. En is het nieuwe salaris weer gestort :).

Vader-merel.

Shit. Verslapen! 5.52 uur. Hoe kan dat nu? De wekker stond al om 05.00 uur… even kijken of Joyce al wakker is.

Onze lang geplande (maar steeds verschoven, want ‘het is zo vroeg he’) vogel-kijk-uurtje moest er nu toch echt van komen. Snel wat kleren aan, haar op zolder en een mueslireep mee.
Joyce komt de badkamer in gelopen met motorboots, waarin je haar al rinkelend van 100 meter aan hoort komen lopen dus die moest nog even ‘ingewerkt’ worden ;). Haha!

Daar gingen we. Het was super mooi buiten; doodstil, met dauw boven het water en de weilanden. Het zonnetje kwam in de verte nog net niet boven de horizon uit, we waren echt perfect op tijd.
BAM! Daar ging die. Vader-merel. Recht op de motorkap. Net wakker en nu al plat…
OMG. Onze eerste vogel-kijk-sessie van het jaar en voordat we ook maar 1 vogel hebben gezien hebben we er al 1 dood gereden!
Om het goed te maken hebben we heel stilletjes alle mooie geluiden en beelden in het duin op ons in laten werken. Fitissen, tjif-tjafjes, meesjes en spechten. We hebben onze natuur-shot weer gehad voor vandaag.
Mag vader-merel in vrede rusten.

Klein geluk. Groot geluk.

Vandaag kwam ik thuis van het werk. Een doorsnee dag. Met doorsnee vergaderingen.
Exact een jaar geleden kwam ik thuis uit Brazilië. Van een fantastische reis. Met fantastische ervaringen.
Ach. Verschil moet er wezen 😉

Toch is het bizar hoe snel een jaar kan gaan. Als ik terugdenk is er best veel gebeurd in het afgelopen jaar. En toch lijkt het alsof we vorige week pas terug zijn gekomen uit Sao Paulo, Rio, Iguazu en Manaus!

Qua reizen heb ik na Brazilië nog wel wat gedaan. Marokko. Engeland. Spanje. Rusland. Korte en lange reizen, maar allemaal even bijzonder.
Ook ben ik gaan samenwonen met een goede vriendin. En het nadeel en voordeel van samenwonen zonder relatie te hebben is dat je discussies echt uit moet praten. Met een vriendje schreeuw je even flink tegen elkaar, daarna knuffel je wat en is het weer goed. Maar nee, die optie hebben wij niet, haha! Maar daar is ook gelijk het voordeel. Je praat écht met elkaar.
Daarnaast ben ik net even ander werk gaan doen, dan wat ik deed. Ik ben erachter gekomen dat ik paarden toch leuker vind dat dat ik dacht. En dat ik een beetje pittig eten best lekker kan vinden.
Ook weet ik nu dat ik een eierkoker een hele goede uitvinding vind en dat zand tussen mijn tenen eigenlijk alleen maar irritant is. Allemaal nieuwe dingen.

Dus toch. De beste ervaringen zitten in de kleinste dingen. Die hoeven niet nieuw te zijn. Of anders. Of heel groot. Klein geluk noem ik dat. En daardoor tegelijkertijd groot geluk. Heel groot.

Op pad met mijn beste vriendin. Ikzelf.

Eerst gaat 1 oog open. Ok. Dan oog 2. Hhm. Hoe laat zal het zijn? Ik stap uit bed en trek de gordijnen een beetje open. Het ziet er aardig uit buiten. Dan kruip ik weer terug.
Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 14.07 uur is. Heerlijk. Dit noemen ze uitslapen na de nachtdienst! Normaal sta ik om 12.00 uur alweer klaarwakker naast mijn bed! Zo… eerst even alle app’ies lezen, insta checken, facebook doorscrollen, telegraaf lezen… ik ben weer bij.

Even denken. Het is donderdag geloof ik. Ik hoef helemaal niets vandaag. Wat een luxe, wat zal ik eens verzinnen om te gaan doen?
Het is ‘sale’ in de stad… Nah, geen zin om geld uit te geven aan kleding, terwijl mijn kledingrek al bijna instort door de hoeveelheid die er aan hangt. Sporten? Nah ook niet. Morgen weer een dag, haha! Weet je wat? Ik ga deze modus voortzetten op het strand. Bij een strandtent. Met een boek. En een wijntje. Beste idee van de dag.

Dus daar zat ik dan. In het zonnetje met mijn boek. En een koffie verkeerd met een stuk carrot cake. En daarna nog een koffie. Daarna een wijntje. Met een kaasplankje. In de zon, turend over de zee.

Soms is het echt niet erg om alleen te zijn. In je uppie dingen te ondernemen. Even te zijn waar je bent.
Ik vraag me dan wel eens af of mensen medelijden met me hebben. ‘Dat arme meisje… helemaal alleen’ of ‘Zal haar date niet zijn komen opdagen’. Hahaha! Maar niets is minder waar. Ik hou van mij. Met mezelf heb ik de beste gesprekken 😉 Psycho of niet. Zielig ben ik nooit.

Hakuna Matata

Keuzes maken. Hoe werkt dat eigenlijk? Maak je een keuze omdat het nu eenmaal zo hoort volgens de maatschappij? Maak je een keuze omdat je iemand niet teleur wil stellen? Of omdat je het zelf graag wil?
Ik weet het niet zo goed.

Tenminste, voor mezelf weet ik t donders goed. Soms weet ik dat ik beter iets kan kiezen waar ik gelukkiger van word, maar soms is dat op het moment praktisch niet haalbaar. Zoals verhuizen naar Amsterdam, een eigen strandtent beginnen in Spanje of een puppy kopen.

Maar hoe werkt het als je graag wilt dat iemand anders een keuze maakt? Wil je dan dat die persoon de keuze maakt voor jouw geluk of voor eigen geluk?
Motto is denk wel ‘leven en laten leven’. Heerlijk cliché, maar als een bepaald persoon keuzes maakt die jij anders had willen zien… Dan is ‘laten leven’ de beste optie. En Hakuna Matata zeggen. Dat werkt altijd.

Op blote voeten door de regen

Zo daar zijn we weer! Veilig op Nederlandse bodem. Met een nekhernia van al het omhoog kijken naar alle mooie gebouwen, dat wel ;).
Maar jeetje, het was in zijn geheel wel een week vol ervaringen zeg.

Laat ik beginnen bij de State Hermitage. Wat is het daar groot! Al die schilderijen… We hebben er een paar uurtjes rondgekeken, maar ik weet zeker dat echte kunstliefhebbers hier weken kunnen ronddolen. We waren kapot, maar hebben wel Rembrandt gezien :)!
’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Jamie’s Italian. Ze leken de hele avond heel blij met ons, aangezien we bijna álles van de kaart hebben besteld. Toen we betaald hadden was onze vaste ober ineens foetsie. Vreemd. Totdat we er de volgende dag achter kwamen dat we maar 1,60 euro aan fooi hadden gegeven ivp 16! Oeps! Haha!

De volgende dag vertrokken we naar een andere slaapplek aan de andere kant van de stad. Dit was schoon, netjes en het rook er neutraal! Wauw! Waar je al wel niet blij mee kan zijn…
Na een paar uurtjes hebben we weer een mooie outfit en hoge hakken aangetrokken want we hadden kaartjes voor een balletvoorstelling. Tenminste. Een balletvoorstelling? Dé balletvoorstelling. Het Zwanenmeer. In de taxirit werd t al pijnlijk duidelijk dat we aan de late kant waren in combi met het drukke verkeer, en het begon ook nog eens keihard te regenen! 6 minuten voor tijd stuurde onze chauffeur ons lopend een straat in, zij mocht er met de auto niet in. Dus wij, met opgerolde broekspijpen en op blote voeten door de straat rennen… Met die pumps zouden we én onderuit glijden én zeker te laat komen!
Gelukkig waren we net op tijd en werden we door een Russische trol naar de zaal gewezen. En daar hebben we echt onwijs genoten van het ballet. Wat super knap! We hebben stiekem nog een klein filmpje kunnen maken, dus voor de liefhebber?!

Een na laatste dag alweer. Wat gaat het altijd snel. We zijn wel echt kapot elke keer van al het lopen en alles wat we zien, maar we hadden nog een paar dingen op het lijstje staan. St. Isaacs Kathedraal bijvoorbeeld. Na een stevig ontbijt zijn we eerst omhoog geklommen in de kathedraal en hebben we ons vergaapt aan alle gouden torentjes, kastelen en gekleurde kerken die we in de verte zagen glimmen. Daarna hebben we de kathedraal van binnen bekeken. Wat sommige mensen in de Hermitage hebben, hadden wij hier… We bleven rondkijken! Echt super mooi! Schilderingen, beelden, mozaïeken… Van alles zag je hier.
Daarna nog even lekker onderuit in een bootje gevaren om alle mooie gebouwen vanaf het water te zien. Heerlijk met de wind door onze haren en een fleece-deken om ons heen.

We wilden in de avond eigenlijk de stad in, maar besloten lekker met een fles wijn en een boek ‘thuis’ te chillen. Een huisgenoot vroeg ons nog mee naar de kroeg maar dat hebben we niet gedaan, volgende morgen wilden we namelijk op tijd naar Petershof.
We moesten hier met een watertaxi naar toe. Het park was mooi, groot en eindelijk scheen de zon! Dit deed ons goed! De Russen weten wel hoe ze moeten verdienen aan de toeristen, aangezien ze alles in 5 ‘betaalde’ stukken hadden opgedeeld. Rit erheen, ingang, voortuin, paleis en achtertuin. Maar het was het waard, erg mooi!

Hierna hebben we onze favoriet nog een keer bezocht; church of the spilled blood. Wat een fantastisch gebouw! We wilden hier ook nog in, maar de buitenkant wint het zéker van de binnenkant. Echt heel tof. Het is wel bijzonder hoe veel gebouwen zijn ontstaan; als kado aan een minnaar, als eerbetoon aan een overleden iemand of gewoon omdat ze ‘iets’ wilde weggeven.

De laatste avond was aangebroken. Er was een soort afstudeerfeest gaande in de stad en daarom was er vuurwerk rond 00.30 op de rivier de Neva. We hebben hiervoor lekker uitgebreid gegeten zodat alles mooi in elkaar over liep.
Moet eerlijk zeggen dat het vuurwerk mooi was, maar dat ik blij was toen we weer in de kamer waren. De Russen die nu op straat waren, waren óf laveloos dronken, óf hadden snode plannen. We hebben zelf nog even ‘verstoppertje’ gespeeld om een paar mannen af te schudden. Gelukkig is dat alles ook weer goed gegaan en is het een onderdeel van de ervaring.
Alhoewel we vanmorgen nog steeds beschonken Russen zagen zwalken toen we naar het vliegveld reden 😉

Dat was het weer. Rusland. Mooi, apart, bijzonder en leuk voor een keer. Alhoewel ik voor het zwanenmeer de reis nog best een keer zou willen maken.

De lachende Rus

Wennen. Dat is het eerste woord wat in me opkomt bij de trip naar Sint Petersburg.
Toen we op t vliegveld aankwamen namen we de eerste de beste taxi die we zagen; uiteraard werden we mega opgelicht. Maar op een eerste dag vind ik dat nooit zo zo erg, hoort erbij ;). Engels praten ze écht niet, dus alles gaat met handen en voeten. Hij bracht ons veilig naar de juiste plek, ondanks dat hij een fles mondwater naast zijn stoel had staan?!
Eenmaal bij de airbnb kwam het meisje bij wie we sliepen ons halen en bracht ons naar onze kamer. Het trappenhuis stonk alsof er 20 kattenbakken stonden die nodig geleegd moesten worden en hoe hoger we kwamen, hoe meer verpaupert het eruit kwam te zien. Onze verwachting was dus flink laag toen we in de kamer kwamen, maar eerlijk is eerlijk, die is harstikke prima! Voldoende ruimte om al onze schoenen uit te stallen en we hebben een groot bed.

Het enige waar we niet aan hoeven te wennen is het weer. Soms blauw, soms bewolkt en soms regen. Maar altijd wind. Áltijd.

De eerste middag zijn we gewapend met jas en sjaal de stad in gegaan. We hadden behoorlijke trek gekregen en zijn het eerste de beste restaurantje ingedoken. Oja! Dat is ook iets waar je even aan moet wennen. De alcohol. Het is geen grap, bijna íedereen ruikt naar alcohol. Dus onze serveerster vroeg, terwijl we half bedwelmt werden, wat we wilden eten en drinken. Uiteraard wilden we iets typisch Russisch! Wat we kregen was ons niet helemaal duidelijk, maar we hebben echt heerlijk gegeten. Tijdens het eten hebben we de hele Lonely Planet uitgeplozen en in ons beste Russisch de rekening gevraagd. En laat het woord voor rekening nu net ‘shot’ zijn ;).
Hierna hebben we nog even een beetje rondgeslentert en gekeken.
Avonds wilden we naar een bepaald tentje, maar alle namen lijken zo op elkaar dat we uiteindelijk ergens ander belanden, en hier echt n topavond hebben gehad. Lekker eten, lekkere cocktails en wederom aan ons Russisch gewerkt, haha!

Dag 2 besloten we om uit te slapen. De avond ervoor hadden we na t eten nog boodschappen gedaan (om 00.30, dan doen de mensen hier ook gewoon nog hun ‘normale’ boodschappen!) dus we hadden al lekker ontbijt in huis.
Als eerste zijn we de hop-on-hop-of-bus ingegaan. Lekker lui zitten en tóch een beetje idee krijgen van hoe de stad in elkaar zit. Ideaal. Na deze rit zijn we bij dé trekpleister beland; Спас-на-Крови, de kerk van het verspilde bloed. Super mooi en jeetje wat groot! Ander keertje gaan we hier binnen een kijken nemen. Nu moesten we taartjes eten! Haha! En daarna vlug omkleden en optutten want de Opera wachtte op ons. Na een glas prosecco en een toastje met kaviaar gingen we onze stoelen opzoeken. En wauw, wat bijzonder! Je kunt uren blijven kijken naar het plafond en alle pracht en praal. Toen we dachten dat de Opera erop zat, hadden we het mis; dit was pas de tweede pauze! Na bijna 4 uur luisteren en kijken was de Opera voorbij. Erg mooi en bijzonder om meegemaakt te hebben, die hebben we ook weer in de pocket!

Vandaag hebben we weer een druk programma; Het Государственный Эрмитаж (Hermitage) in, de Спас-на-Крови van binnen bekijken, en eten bij Jamie Oliver. Ja, Jamie heeft hier een restaurant, in de duurste wijk tussen de Gucci en Hermes winkels. Jamie’s Italian. Dus niet alleen Heilige Petrus voor ons. Nee. Ook Heilige Jamie.

Flexibel

De slechtste manier om je weekend te beginnen, is vrijdagavond om 20.00 uur erachter komen dat je een visum nodig hebt voor Rusland én dat ze niet aan spoedaanvragen doen…. Neeeeeee!!! Volgende week maandag vliegen we al! OMG. En nu? Informatie. Internet. Zoeken. Opslaan. Meer zoeken. Meer opslaan.
De eerste ervaring met de Russen is dat ze wel erg veel willen weten maar vervolgens zelf weinig flexibel zijn. Salarisstroken, Ruslandverklaringen van zorg- en reisverzekering, polis bladen,  vooraanvraag voor het visum, uitnodiging vanuit het hotel, pasfoto’s en dáár bovenop minimaal 5 werkdagen. Dat vragen ze van je. Ok. Niet onmogelijk. Maar verdomde stressvol. Vooral als alles afhangt van ambtenaren.

Uiteindelijk na heel veel bellen, mailen en touwtrekken had ik maandag alle documenten compleet. Dinsdag kon ik daar pas terecht, maar als je daar 5 werkdagen bij optelt zijn we laat voor onze vlucht op maandagochtend vroeg! Op goed geluk dan maar.

Achter de balie zat een meisje met een vierkant lijf, zwaar accent en zwartgeverfd haar. Precies zoals ik me had voorgesteld. Een Russische verschijning. Ik legde alle documenten op stapeltjes op de balie zodat het voor ons beiden overzichtelijk was. Met een norse blik maar vriendelijke stem zei ze ‘nee. Klopt niet. Opnieuw printen.’
Uiteindelijk na 1,5 uur opnieuw invullen, printen, wachten, opnieuw invullen (ja écht), printen en wachten was het gelukt. En guess what?! Voor het weekend klaar!
Ik heb ze door. Nu al. Lief lachen en je mond houden. Dat werkt! Haha! Tijd om de koffer van zolder te halen.