En ja hoor, daar ging ik dan ’s morgens vroeg om 5 uur met mijn koffer. Op weg naar Valencia. Op weg naar school.
De talenschool waar ik in Nederland al een paar maanden Spaanse les had gevolgd, organiseerde een vervolgcursus in Spanje. Ik heb er eerlijk gezegd wel even over getwijfeld… in m’n uppie een week in een stad, bij vreemde mensen in huis, elke dag naar school… maar hoe langer ik er over nadacht, hoe leuker het me leek!
Dus met 4 zonnebrillen, 2 bikini’s, 5 jurkjes, 3 paar slippers en een Lonely Planet in mijn koffer ging ik op pad. Mij kon niets meer gebeuren!
Op Schiphol had ik afgesproken met een klasgenootje die ook mee ging. Super gezellig, dus zo alleen zou ik helemaal niet zijn de komende week.
Eenmaal in Valencia kochten we een metro-kaartje bij een loketje om van het vliegveld naar de stad te reizen. Beneden bij de metro’s konden we volgens die vrouw plattegrondjes vinden van de stad. Prima!
Toen we daar aankwamen waren de plattegrondjes op. Ach, maakt niet uit, ik had ook een plattegrond in mijn Lonely Planet.
De Lonely Planet.
Shit.
In mijn koffer.
Shit.
Mijn koffer.
Shit.
Nog boven bij het metro-loket?!?!
Wonder boven wonder stond de koffer nog op exact dezelfde plek waar ik hem achter had gelaten. Ok. Dit zal me in ieder geval niet nog een keer overkomen!
In de stad ben ik gelijk naar mijn appartement gegaan. Tenminste gelijk… Wel met een flinke omweg; blijkbaar moet ik toch nog flink op mijn Spaans gaan oefenen want bij ‘rechts’ ging ik naar links en bij ‘links’ ging ik naar rechts! Haha!
Het appartement waar ik sliep was echt prima. Mijn kamer was klein maar fijn, de badkamer moest ik delen, in de keuken werd vaak druk gekookt en op het terras stonden nog de flessen wijn van de avond ervoor. Ja, hier werd geleefd. Heerlijk!
De eerste dag kon ik lekker de toerist uithangen; rondjes rijden in de hop-on-hop-of-bus, terrasjes uitproberen, rondslenteren en de eerste Sangria naar binnen slurpen. Hier kon ik wel aan wennen!
De tweede dag moest ik al vroeg op school zijn. Eerst kregen we een introductie en een gesprekje met een docent. Aan de hand hiervan werd je ingedeeld in een klas naar niveau. Ik zat samen met een klasgenootje op niveau 1, en 2 andere klasgenoten op niveau 3… ok, wat ging hier mis?! In het eerste half uur had ik al de slappe lach te pakken; we moesten opnieuw leren tellen! Dat moest toch even anders. Dus aan het einde van de dag geregeld dat we naar een andere klas konden. Dat was echt veel beter, deze lesstof sloot redelijk aan bij wat we al wisten. Enige reden waarom ik hier in de les regelmatig de slappe lach had, was vanwege mijn nieuwe klasgenoten! Door alle bijnamen moesten we af en toe heel goed nadenken of we wel hun échte naam hardop zeiden… haha! Maar de lessen zelf waren prima, en ons ritme daardoor ook;
9 uur op terras voor ontbijt, 9.30-11.15 eerste les, 11.15-11.30 koffie drinken op de hoek, 11.30-13.30 tweede les en daarna weer richting terras voor tapas, wijn en zon. Of soms op de fiets naar het strand. Of de kathedraal bekijken. Of shoppen. Of languit in de zon. Of… Of… Waarom had ik maar voor een week geboekt eigenlijk? Ik wilde hier nu al niet meer weg!
Ja Valencia is een ik-voel-me-er-thuis-stad. Voor je het weet sta je er af te dingen op de chorizo op de plaatselijke markt, drink je net als alle Spanjaarden elke uur koffie op de hoek van de straat, eet je iedere avond pas om 22.00 uur en maak je je echt niet druk… Ik hoor het mezelf na bijna elke vakantie zeggen, maar hier kom ik écht nog een keer terug <3.
veovolar 