Wifi-loos

Vorige week had ik een week lang geen internet. Het lijkt vervelend maar niet als je zit waar ik zat… Ibiza!
De wifi was beroerd en ik had weinig zin om ervoor te betalen. En eerlijk is eerlijk, het was zo rustgevend! Want hoe minder vaak je een piepje hoort, of dat ding hoort trillen; je automatisme om je mobiel zonder reden te pakken ebt heel snel weg. Heerlijk.

Maar Ibiza dus. Ik ging er zonder verwachting heen. Ik dacht dat Ibiza een ‘volwassen’ versie van Chersonissos was. Ok. Niet volkomen zonder verwachting dus. Maar verder? Echt geen idee…

Ik had wel wat tips gekregen en dingen opgezocht zoals ‘trommelende hippies op het strand’ en ‘de sunsetstrip in San Antonio’ maar veel dieper dan dat ging het niet. Uiteraard had ik wel een Lonely Planet aangeschaft en daar heb ik tijdens de vlucht wat doorheen gebladerd en een paar dingen uit gefilterd. Hhhmm, misschien was t toch wel mooier dan ik me in eerste instantie had voorgesteld.

En daar zaten we dan. In een hotel. In Ibiza. In een schattig stadje. Zonder wifi. Met zon. Strand. Croc. Cocktails. Heerlijk eten. Zonsondergangen. Wandelingen. Zee. Ushuaia. Mooie restaurants. En voornamelijk heel erg veel lol.
1 ding kan ik wel vertellen. Dan heb je helemaal geen wifi nodig. Dan zijn die dingen allemaal voldoende. Meer dan voldoende.

Dus mochten jullie de volgende vakantie niets van me horen, weet je hoe het komt. Dan lig ik wifi-loos in zee te dobberen op Croc. Adios!

Bestemming onbekend. Nee. Bekend.

Ooit heb ik een bucketlist gemaakt. Er staan kleine dingen op, zoals het Oerol Festival op Terschelling, maar ook parachutespringen boven Palm Island in Dubai.
Lang niet alles staat even hoog op de lijst, maar ik wil wel zeker alles een keer doen. Normaal kies ik het liefst een plek of land waar ik nog niet ben geweest, maar dit jaar is het volledig anders.

Zo staat Spanje op de planning, net als Parijs en Italië. Alle drie ben ik al geweest, maar dat hoeft de pret echt niet altijd te drukken. Want sowieso is het elke keer weer anders… Vroeger ben ik met mijn ouders en zus drie keer achter elkaar naar dezelfde camping in Frankrijk geweest. Toch was elke keer weer anders en heb ik van elk jaar weer andere herinneringen. Dat ligt dan ook echt niet aan de vakantie, de plek of het jaargetijde… het ligt volledig aan jezelf.
Maar zo is eigenlijk altijd alles weer anders. Of je het nu elke dag doet, of maar een paar keer in je leven. Elke werkdag is anders. Elk sport-uurtje is anders. Elke minuut is anders, als je het maar wilt zien. Daarbij helpen halfvolle glazen wel!
Dus of ik wel al een foto heb met de Eiffeltoren of niet, of dat ik al een keer in het Spaans sangria heb besteld op het terras of niet… Het wordt weer een nieuwe ervaring, en ik kijk er nu alweer naar uit.

Uiteraard heb ik van elke bestemming weer een lonely planet. Die van Venetië is nog onderweg. Maar die van de Transsiberie Express ook… Want hoe leuk het ook is om een nieuwe ervaring te krijgen in een bekende plek, de bucketlist moet ooit volledig afgevinkt zijn. Dus volgend jaar zit ik 3 weken achter elkaar in de trein. Maar eerst lekker na 2 uur vliegen op het strand liggen van Spanje. Vamos!