Tag: rode wijn

Rode wijn en gehaktballen.

Het is weer herfst. Dat is duidelijk. De blaadjes zijn bijna allemaal gevallen en de lampen gaan binnen alweer vroeg aan. Gek eigenlijk, dat ik soms op warme zomerdagen kan verlangen naar dit seizoen.

En dan is het zo ver. De wekker gaat. Het is nog donker buiten en ik hoor dat de auto’s over een natte weg rijden. Getver. Het regent.
Snel onder de douche, aankleden en ontbijten want ik heb mega haast. Snoozen daar doe ik normaal niet aan, maar als t buiten koud wordt…
Ok, hup de deur uit. Aaaahhh nee. Natte voeten! Wanneer ga ik leren dat ‘All Stars’ voor de zomer zijn?! De ramen van mijn auto willen niet helder worden, waardoor ik te laat kom op mijn werk. En natuurlijk blijft mijn sjaal vervolgens tussen de auto-deur zitten tijdens de rit, dus die is zwart aan het uiteinde. Ja Fijn. Herfst.

Maar dan is er die éne herfst-dag dat je vrij bent. Je maakt een lange strandwandeling in de wind, en drinkt daarna warme chocomelk met slagroom onder een dekentje op de bank…
Op dat moment weet je weer waarom je naar deze dagen kon verlangen.

Kaarsjes. Rode wijn. Warme havermoutpap. Potten thee met chocola. De geur van het bos.
Stamppot met gehaktballen. Pompoensoep. Warme vesten. Filmmarathons.

Ja. Ik hou tóch wel van de herfst.

Pinxtos.

Hapjes op een stokje. Toastjes met een stokje erin. Glaasjes met een stokje aan de rand. Stokjes dus.

Vorige week heb ik pinxtos leren maken. Onder het genot van een glaasje wijn. Spaanse uiteraard.
En wat was dat lekker zeg! Want wat is er nu beter dan op een koude zondagmiddag in pannen te roeren en met een blender te spelen?!

Het eerste hapje was ‘Pincho Gilda’, wat bestond uit maar 4 ingredienten; een (hele) groene peper, een mini-augurk, 2 olijven en een ansjovisje. Dit moest je dan om-en-om aan, jawel, een stokje rijgen. Het verhaal erachter was dat de tapas de vrouwelijke rondingen liet zien, en daarom vernoemd was naar een vrouwelijke vrouw met heel veel rondingen uit een ver verleden, Gilda.
Spanjaarden houden nu eenmaal van eten, wijn en vrouwelijke rondingen. Daarom hou ik weer op mijn beurt van de Spanjaarden.

Salmorejo. Tapa piementa de padron. Pincho Mexico de Aguacate. Piquillo relleno de atun. Chistorra y manchego. Y vino. Mucho vino. Ik hou ervan. En ik hou weer een beetje meer van Spanje.

Op pad met mijn beste vriendin. Ikzelf.

Eerst gaat 1 oog open. Ok. Dan oog 2. Hhm. Hoe laat zal het zijn? Ik stap uit bed en trek de gordijnen een beetje open. Het ziet er aardig uit buiten. Dan kruip ik weer terug.
Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 14.07 uur is. Heerlijk. Dit noemen ze uitslapen na de nachtdienst! Normaal sta ik om 12.00 uur alweer klaarwakker naast mijn bed! Zo… eerst even alle app’ies lezen, insta checken, facebook doorscrollen, telegraaf lezen… ik ben weer bij.

Even denken. Het is donderdag geloof ik. Ik hoef helemaal niets vandaag. Wat een luxe, wat zal ik eens verzinnen om te gaan doen?
Het is ‘sale’ in de stad… Nah, geen zin om geld uit te geven aan kleding, terwijl mijn kledingrek al bijna instort door de hoeveelheid die er aan hangt. Sporten? Nah ook niet. Morgen weer een dag, haha! Weet je wat? Ik ga deze modus voortzetten op het strand. Bij een strandtent. Met een boek. En een wijntje. Beste idee van de dag.

Dus daar zat ik dan. In het zonnetje met mijn boek. En een koffie verkeerd met een stuk carrot cake. En daarna nog een koffie. Daarna een wijntje. Met een kaasplankje. In de zon, turend over de zee.

Soms is het echt niet erg om alleen te zijn. In je uppie dingen te ondernemen. Even te zijn waar je bent.
Ik vraag me dan wel eens af of mensen medelijden met me hebben. ‘Dat arme meisje… helemaal alleen’ of ‘Zal haar date niet zijn komen opdagen’. Hahaha! Maar niets is minder waar. Ik hou van mij. Met mezelf heb ik de beste gesprekken 😉 Psycho of niet. Zielig ben ik nooit.