De lachende Rus

Wennen. Dat is het eerste woord wat in me opkomt bij de trip naar Sint Petersburg.
Toen we op t vliegveld aankwamen namen we de eerste de beste taxi die we zagen; uiteraard werden we mega opgelicht. Maar op een eerste dag vind ik dat nooit zo zo erg, hoort erbij ;). Engels praten ze écht niet, dus alles gaat met handen en voeten. Hij bracht ons veilig naar de juiste plek, ondanks dat hij een fles mondwater naast zijn stoel had staan?!
Eenmaal bij de airbnb kwam het meisje bij wie we sliepen ons halen en bracht ons naar onze kamer. Het trappenhuis stonk alsof er 20 kattenbakken stonden die nodig geleegd moesten worden en hoe hoger we kwamen, hoe meer verpaupert het eruit kwam te zien. Onze verwachting was dus flink laag toen we in de kamer kwamen, maar eerlijk is eerlijk, die is harstikke prima! Voldoende ruimte om al onze schoenen uit te stallen en we hebben een groot bed.

Het enige waar we niet aan hoeven te wennen is het weer. Soms blauw, soms bewolkt en soms regen. Maar altijd wind. Áltijd.

De eerste middag zijn we gewapend met jas en sjaal de stad in gegaan. We hadden behoorlijke trek gekregen en zijn het eerste de beste restaurantje ingedoken. Oja! Dat is ook iets waar je even aan moet wennen. De alcohol. Het is geen grap, bijna íedereen ruikt naar alcohol. Dus onze serveerster vroeg, terwijl we half bedwelmt werden, wat we wilden eten en drinken. Uiteraard wilden we iets typisch Russisch! Wat we kregen was ons niet helemaal duidelijk, maar we hebben echt heerlijk gegeten. Tijdens het eten hebben we de hele Lonely Planet uitgeplozen en in ons beste Russisch de rekening gevraagd. En laat het woord voor rekening nu net ‘shot’ zijn ;).
Hierna hebben we nog even een beetje rondgeslentert en gekeken.
Avonds wilden we naar een bepaald tentje, maar alle namen lijken zo op elkaar dat we uiteindelijk ergens ander belanden, en hier echt n topavond hebben gehad. Lekker eten, lekkere cocktails en wederom aan ons Russisch gewerkt, haha!

Dag 2 besloten we om uit te slapen. De avond ervoor hadden we na t eten nog boodschappen gedaan (om 00.30, dan doen de mensen hier ook gewoon nog hun ‘normale’ boodschappen!) dus we hadden al lekker ontbijt in huis.
Als eerste zijn we de hop-on-hop-of-bus ingegaan. Lekker lui zitten en tóch een beetje idee krijgen van hoe de stad in elkaar zit. Ideaal. Na deze rit zijn we bij dé trekpleister beland; Спас-на-Крови, de kerk van het verspilde bloed. Super mooi en jeetje wat groot! Ander keertje gaan we hier binnen een kijken nemen. Nu moesten we taartjes eten! Haha! En daarna vlug omkleden en optutten want de Opera wachtte op ons. Na een glas prosecco en een toastje met kaviaar gingen we onze stoelen opzoeken. En wauw, wat bijzonder! Je kunt uren blijven kijken naar het plafond en alle pracht en praal. Toen we dachten dat de Opera erop zat, hadden we het mis; dit was pas de tweede pauze! Na bijna 4 uur luisteren en kijken was de Opera voorbij. Erg mooi en bijzonder om meegemaakt te hebben, die hebben we ook weer in de pocket!

Vandaag hebben we weer een druk programma; Het Государственный Эрмитаж (Hermitage) in, de Спас-на-Крови van binnen bekijken, en eten bij Jamie Oliver. Ja, Jamie heeft hier een restaurant, in de duurste wijk tussen de Gucci en Hermes winkels. Jamie’s Italian. Dus niet alleen Heilige Petrus voor ons. Nee. Ook Heilige Jamie.

Flexibel

De slechtste manier om je weekend te beginnen, is vrijdagavond om 20.00 uur erachter komen dat je een visum nodig hebt voor Rusland én dat ze niet aan spoedaanvragen doen…. Neeeeeee!!! Volgende week maandag vliegen we al! OMG. En nu? Informatie. Internet. Zoeken. Opslaan. Meer zoeken. Meer opslaan.
De eerste ervaring met de Russen is dat ze wel erg veel willen weten maar vervolgens zelf weinig flexibel zijn. Salarisstroken, Ruslandverklaringen van zorg- en reisverzekering, polis bladen,  vooraanvraag voor het visum, uitnodiging vanuit het hotel, pasfoto’s en dáár bovenop minimaal 5 werkdagen. Dat vragen ze van je. Ok. Niet onmogelijk. Maar verdomde stressvol. Vooral als alles afhangt van ambtenaren.

Uiteindelijk na heel veel bellen, mailen en touwtrekken had ik maandag alle documenten compleet. Dinsdag kon ik daar pas terecht, maar als je daar 5 werkdagen bij optelt zijn we laat voor onze vlucht op maandagochtend vroeg! Op goed geluk dan maar.

Achter de balie zat een meisje met een vierkant lijf, zwaar accent en zwartgeverfd haar. Precies zoals ik me had voorgesteld. Een Russische verschijning. Ik legde alle documenten op stapeltjes op de balie zodat het voor ons beiden overzichtelijk was. Met een norse blik maar vriendelijke stem zei ze ‘nee. Klopt niet. Opnieuw printen.’
Uiteindelijk na 1,5 uur opnieuw invullen, printen, wachten, opnieuw invullen (ja écht), printen en wachten was het gelukt. En guess what?! Voor het weekend klaar!
Ik heb ze door. Nu al. Lief lachen en je mond houden. Dat werkt! Haha! Tijd om de koffer van zolder te halen.