Tag: spanje

Bestemming onbekend. Nee. Bekend.

Ooit heb ik een bucketlist gemaakt. Er staan kleine dingen op, zoals het Oerol Festival op Terschelling, maar ook parachutespringen boven Palm Island in Dubai.
Lang niet alles staat even hoog op de lijst, maar ik wil wel zeker alles een keer doen. Normaal kies ik het liefst een plek of land waar ik nog niet ben geweest, maar dit jaar is het volledig anders.

Zo staat Spanje op de planning, net als Parijs en Italië. Alle drie ben ik al geweest, maar dat hoeft de pret echt niet altijd te drukken. Want sowieso is het elke keer weer anders… Vroeger ben ik met mijn ouders en zus drie keer achter elkaar naar dezelfde camping in Frankrijk geweest. Toch was elke keer weer anders en heb ik van elk jaar weer andere herinneringen. Dat ligt dan ook echt niet aan de vakantie, de plek of het jaargetijde… het ligt volledig aan jezelf.
Maar zo is eigenlijk altijd alles weer anders. Of je het nu elke dag doet, of maar een paar keer in je leven. Elke werkdag is anders. Elk sport-uurtje is anders. Elke minuut is anders, als je het maar wilt zien. Daarbij helpen halfvolle glazen wel!
Dus of ik wel al een foto heb met de Eiffeltoren of niet, of dat ik al een keer in het Spaans sangria heb besteld op het terras of niet… Het wordt weer een nieuwe ervaring, en ik kijk er nu alweer naar uit.

Uiteraard heb ik van elke bestemming weer een lonely planet. Die van Venetië is nog onderweg. Maar die van de Transsiberie Express ook… Want hoe leuk het ook is om een nieuwe ervaring te krijgen in een bekende plek, de bucketlist moet ooit volledig afgevinkt zijn. Dus volgend jaar zit ik 3 weken achter elkaar in de trein. Maar eerst lekker na 2 uur vliegen op het strand liggen van Spanje. Vamos!

 

Mufasa

Over 8 uur zit ik er weer. Valencia. Voor de komende 2 weken kon ik uit alle steden en landen kiezen, en waar kies ik voor….? Eigenlijk is het niets voor mij, om terug te gaan naar een plek die ik al ken. Maar Valencia is anders. Het is soort van naar huis gaan. Maar dan wel een thuis waar het mooi weer is, het eten fantastisch is en de mensen relaxed zijn.

Ik heb in mijn hoofd al een lijstje van alle dingen die ik wil doen. Alle shopjes waar ik naar toe wil. Alle restaurants waar ik wil eten. De wandelingen langs t strand die ik ga maken.

Vorige keer sliep ik midden in de stad.
Nu een deel van de vakantie aan het strand en een deel in een artistieke buitenwijk. In de wijk Rufasa. Of Rufaza. Of Ruzafa. Elke keer ben ik weer in de war. Het klinkt in ieder geval als de Lion King. En zo voelt t ook.

Klein geluk. Groot geluk.

Vandaag kwam ik thuis van het werk. Een doorsnee dag. Met doorsnee vergaderingen.
Exact een jaar geleden kwam ik thuis uit Brazilië. Van een fantastische reis. Met fantastische ervaringen.
Ach. Verschil moet er wezen 😉

Toch is het bizar hoe snel een jaar kan gaan. Als ik terugdenk is er best veel gebeurd in het afgelopen jaar. En toch lijkt het alsof we vorige week pas terug zijn gekomen uit Sao Paulo, Rio, Iguazu en Manaus!

Qua reizen heb ik na Brazilië nog wel wat gedaan. Marokko. Engeland. Spanje. Rusland. Korte en lange reizen, maar allemaal even bijzonder.
Ook ben ik gaan samenwonen met een goede vriendin. En het nadeel en voordeel van samenwonen zonder relatie te hebben is dat je discussies echt uit moet praten. Met een vriendje schreeuw je even flink tegen elkaar, daarna knuffel je wat en is het weer goed. Maar nee, die optie hebben wij niet, haha! Maar daar is ook gelijk het voordeel. Je praat écht met elkaar.
Daarnaast ben ik net even ander werk gaan doen, dan wat ik deed. Ik ben erachter gekomen dat ik paarden toch leuker vind dat dat ik dacht. En dat ik een beetje pittig eten best lekker kan vinden.
Ook weet ik nu dat ik een eierkoker een hele goede uitvinding vind en dat zand tussen mijn tenen eigenlijk alleen maar irritant is. Allemaal nieuwe dingen.

Dus toch. De beste ervaringen zitten in de kleinste dingen. Die hoeven niet nieuw te zijn. Of anders. Of heel groot. Klein geluk noem ik dat. En daardoor tegelijkertijd groot geluk. Heel groot.