Tag: vrienden

Destiny

Bij ‘Destiny’ denk je al snel aan het zusje van Mercedes en Priscilla, van het kamp hierachter. Of aan de nieuwe kat van buurvrouw Toos. Of aan een nieuw type auto van een of ander merk. Maar nee!  Destiny is een boot. Een mega grote, mooie en luxe boot. En ik mocht daar een heel weekend op luieren 🙂

Zoals elk jaar wilde ik eigenlijk naar de Gay Pride, maar ik heb me weg laten jagen, ik durfde het niet aan. Of nee. Ik had een beter alternatief, zo is het eigenlijk meer… ik zag mezelf namelijk wel in bikini en met een hele overdreven grote zonnebril op, op het voordek liggen met een glas bubbels. Ja! Ik wilde wel mee!

Met tassen vol wijn, toastjes, Franse kaasjes, broodjes, vers fruit en ontbijtmuffins stapte ik aan boord. Oja. Er zat ook nog een warme trui in verstopt, dat leek me wel handig ;).
Wat een heerlijkheid zeg. Het heen en weer dobberen, de wind door je haren (vooral op zondag met windkracht 6) en het rustgevende van het water… dit was net vakantie!

Heel veel gevaren hebben we niet. Vooral heel veel genoten. Gelezen. En gekletst. Gegeten. En gelachen. Dagboek bijgeschreven. En heerlijk in het zonnetje gezeten. Geslapen. En Limoncello gedronken. Goede gesprekken gevoerd. En zen geworden.
Het waren 2 dagen, wat voelt als 2 weken. Thnx Fabbie en Hans!
Snap best dat dit jullie Destiny kan zijn 😉

Toi toi toi

Er was geen tijd voor een generale repetitie. Het was gelijk première-tijd. Er mocht niets mis gaan, we moesten knallen vanaf ’t begin. Alles werd vooraf klaargelegd en iedereen keek gespannen toe; de BBQ ging voor het eerst aan!

Zoals sommige misschien weten was het niet zomaar een BBQ, nee, deze was zelf gemaakt. Bij het tuincentrum om de hoek had ik een bloempot gekocht, waar het roostertje van de Action-BBQ precies in paste. Vervolgens wat luchtgaten in zijkant geboord, handvaten eraan geschroeft en een rekje voor de kooltjes erin gemaakt: het resultaat was super!
Uiteraard had ik dit zonder hulp (lees boormachine) van mijn vader niet kunnen fixen… dus de eerste keer BBQ’en moest wel met hem gebeuren.

Dus afgelopen woensdag was het zover! Het zonnetje scheen, de kippendijen lagen in de marinade, de vispakketjes stonden ingepakt en de wijn stond koud. Er kon niets meer mis gaan. Mijn ouders, huisgenoot en nep-schoonouders zaten al lekker aan tafel.  Iedereen verbaasde zich over de gezellige lampionnetjes, de moestuin (ook dat kan op een terras, haha!), het weer en de frambozenstruik, terwijl ik samen met mijn vader de pyromaan uithing. Gewapend met aanmaakblokjes en aansteker vermaakte wij ons prima.

PANG!!

Onee…. Whahahahahaha… ik heb zelden zo hard gelachen met mijn vader om iets wat niet zou moeten gebeuren. Een barst van links naar rechts…

PANG!!

Nog een keer… OMG… Whahahaha… Nu een barst van boven naar beneden…

We hebben snel de kippendijen erop gelegd, voor t geval de BBQ zou instorten. En daarna de worsten. De Hamburgers. De vispakketjes. En eerlijk is eerlijk; ze waren super!

De BBQ heeft gedaan wat ik vooraf had gehoopt. Knallen. Alleen dan op een verkeerde manier. Maar ik laat hem mooi staan waar hij staat. Als ik ‘em niet beweeg kunnen we er misschien nog een keer mee knallen. En anders knallen we ‘em met dezelfde vaart in de kliko.

 

 

Tequilla is het antwoord. Altijd.

Zo’n beetje een anderhalve week geleden zat ik om deze tijd aan een heerlijke biefstuk in een leuk restaurantje met een goed glas wijn voor mijn neus. Maastricht. Heerlijk.
We wilden eigenlijk na het eten nog wel even de kroeg in, want het was de laatste avond in ‘Mestreech’ en we hadden al super veel gezien, behalve een kroeg!
Ondanks de frisse tegenzin (volle buik en een plensbui op ons hoofd) doken we een oude-mannen-cafe in. Ok. Niet de beste keus. Antwoord op zo’n situatie? Tequilla. Altijd tequilla. Haha!

Omdat het in dit café niet veel beter werd, gingen we bij de buren kijken. Dit was een ‘kansloze’ danskroeg, waar ik veruit de oudste was en de meeste mensen nog passoa dronken… Juist. Tequilla voor ons dus.
Vraag me niet waarom, maar het werd steeds een stukje leuker ;). Voor we het wisten kregen we van een jongen aan de bar drankjes aangeboden en raakten we aan de praat. Wat een gezelligheid! Niet veel later sloten er 2 Portugezen aan.  Daarna nog 2 Belgen. En nog 2 Limburgers. De rest van de avond zijn we met z’n 9’en op pad geweest. Heerlijke multi-culti avond, waarbij ‘engels praten’ de enige manier was om elkaar te verstaan… haha!
Uiteindelijk werd het een geniale avond. Van dansen op de bar, vlog-filmpjes maken zonder dat we het zelf doorhadden, tot stap-vrienden voor het leven maken.

Ja. De stap-nacht was lang. De slaap-nacht kort. Maar sowieso geniaal. Volgende keer in Portugal?

 

bbq op z’n amsterdams

De combi van ‘mooi weer’ en ‘vrije avond’ zorgt voor een bbq in het Vondelpark.

Gewapend met Caipirinha’s in cocktail-jampotjes, salades, weggooibordjes, super lekker vlees, picknickkleden, Thaise biertjes, een goedkope Aldi bbq en goede vrienden gingen we op weg.

Echt heel tof… het hele Vondelpark bevindt zich onder een laagje rook. We waren duidelijk niet de enige! Heerlijk. De geur van bbq, de verschillende muziekjes die door elkaar heen klinken, het gelach, de zon op je huid… dit is werkelijk net vakantie. De werkdag ben je op deze manier echt heel snel vergeten.

Toen kwam de eerste uitdaging; de bbq moest in elkaar gezet worden. Hij had net zo goed van de Ikea kunnen zijn… teveel schroefjes voor te weinig onderdelen, haha! Het koste even wat tijd, en het stond hier en daar wat wankelig, maar het was wel een echte bbq. Tenminste niet zo’n weggooi-ding van de Appie voor 1,59…

Wij waren nog de kolen aan het rangschikken, toen er naast ons een groepje toeristen neerstreek.
Er werd een, jaja,  weggooi-ding van de Appie neergezet en het vlees werd uitgestald. Wij daarentegen waren ontzettend druk en professioneel bezig met kooltjes aansteken, wapperen, blazen en wachten…
Terwijl ik heel erg deed alsof ik wist waar ik mee bezig was, stond dat weggooi-ding naast ons al te roken en te fikken en gingen de eerste hamburgers erop. Ok. Plan B. Nou ja… plan B? Onze andere Vondelpark-buren vonden dat het tijd was voor plan B want die kwamen met de juiste aanmaakblokjes aanzetten met de woorden ‘deze branden langer dan 30 seconden…’. Juist ja.

En ja hoor, dat was ook zo! Onze bbq ging het ook doen. Als een speer nog wel! Het vlees kon erop, en niet veel later zaten wij van ons sterren-vlees te genieten terwijl de buren de taaie Appie-worsten probeerden weg te werken.
Geduld. Ik wist het wel… Ondertussen heb ik lekker mijn caipirinha op kunnen drinken. Met mijn gezicht in de zon, in plaats van in de rook. Ieder zo zijn specialiteit.