Komende maand heb ik een week vrij. Hier blijven kan, maar ik kan net zo goed weg gaan. Maar jeetje, waar zal ik dit keer naar toe gaan?! Een week is prima, alleen niet lang genoeg voor een klein tripje door Thailand of een goede uitrustvakantie in een warm oord.
Een stedentrip lijkt me wel wat. Beetje slenteren, terrasjes pakken, gebouwen bekijken, shoppen. Gewoon zoals in Valencia. Dat beviel me prima!
Dus lang leven internet. Beetje google’n, beetje rondsnuffelen en voor je het weet heb je iets gevonden!
Zo kwam ik dus ook bij de volgende bestemming. Sint Petersburg.
Sint Petersburg trekt me totaal niet! Als ik aan Rusland denk, zie ik een grauw en grijs land voor me. Een land waar iedereen depressief kijkt en het hele jaar in hun winterjas loopt. Een land waar je alleen lopend buffet kunt krijgen en het liefst ‘all inclusive’. Een land dat zo groot is, dat het geen eigen identiteit heeft. Eigenlijk achterlijk dat ik dan wel verder ga zoeken op die stad… haha!
Maar tóen ik eenmaal ging zoeken, kwam ik allerlei kleurige foto’s tegen van superhippe mensen en mooie gebouwen. Hhm, misschien moet ik er maar wel naartoe. Wie weet is het wel supertof! Want ondanks dat het me niet trekt, trekt het me ook weer wel.
Ok. Ik ga. Ik doe het gewoon. Ik heb net de Lonely Planet maar gelijk besteld aangezien dat zo’n heerlijk backpackers-gevoel geeft, terwijl het ticket nog niet eens is geboekt, haha.
Maar zo makkelijk gaat het dus. Beetje rondsnuffelen op internet, een stad uitkiezen die je het minst trekt en vervolgens het gewoon doen. Want weet je wat het voordeel is van een stad die niet trekt? Die valt altijd mee! Kijk maar naar het weer… is er een hele dag regen voorspelt en blijft het bij een bui, dan is iedereen tevreden! Draai je het om, dan is niemand blij. Dus dit is mijn nieuwe manier van reizen uitzoeken. En boeken. Ergens heengaan waar ik niet heen wil. Halleluja.
veovolar 