Tag: wijn

Zomer-modus

Het is niet te geloven. Het is 1 week zomer in Nederland en ik functioneer gelijk niet meer. Of nee. Eigenlijk functioneer ik super. Alleen dan op een zomerse manier! 😉
Mijn huis is veranderd in een zandbak en de wasmand puilt uit met korte broekjes. Overal slingeren lege waterflesjes en er staat standaard een tas klaar met daarin een bikini en een handdoek. Alle avonden eet ik ergens op het strand en ineens kan ik weer uren in een boek lezen… Heerlijk. Dit is zoals het hoort te zijn.

Ik vraag me af hoe het zou zijn als ik in een warm land zou wonen. Waarschijnlijk is het dan echt 1 grote bende. Want met mooi weer leef je niet binnen. Dan leef je buiten, en geeft het niets als er zand op je badkamervloer ligt. Of dat er alleen maar wijn en biertjes in je koelkast liggen in plaats van yoghurt en vleeswaren. Of dat je standaard een bikini aan hebt onder een kapot geknipt shirtje. Dat is juist wat de zomer zomer maakt.

Dus kom maar op met die zon! Want nee, dit is geen buitenland waar het altijd zomer is. Dit is gewoon Nederland. Prima hoor. Nix mis met gewoon. Maar dan moeten we dus ook gewoon genieten wanneer het kan. Dus wil je nu bij mij thuis langskomen dan mag het alleen als je in dezelfde modus zit. Gewoon. Die zonnige zomer-modus. Waarbij het normaal is dat er zand onder je voeten plakt. Ik raad je wel aan om pas aan te bellen na 12 uur ‘s middags. Want koud bier is echt het enige wat je nu van me kunt krijgen.

 

Tequilla is het antwoord. Altijd.

Zo’n beetje een anderhalve week geleden zat ik om deze tijd aan een heerlijke biefstuk in een leuk restaurantje met een goed glas wijn voor mijn neus. Maastricht. Heerlijk.
We wilden eigenlijk na het eten nog wel even de kroeg in, want het was de laatste avond in ‘Mestreech’ en we hadden al super veel gezien, behalve een kroeg!
Ondanks de frisse tegenzin (volle buik en een plensbui op ons hoofd) doken we een oude-mannen-cafe in. Ok. Niet de beste keus. Antwoord op zo’n situatie? Tequilla. Altijd tequilla. Haha!

Omdat het in dit café niet veel beter werd, gingen we bij de buren kijken. Dit was een ‘kansloze’ danskroeg, waar ik veruit de oudste was en de meeste mensen nog passoa dronken… Juist. Tequilla voor ons dus.
Vraag me niet waarom, maar het werd steeds een stukje leuker ;). Voor we het wisten kregen we van een jongen aan de bar drankjes aangeboden en raakten we aan de praat. Wat een gezelligheid! Niet veel later sloten er 2 Portugezen aan.  Daarna nog 2 Belgen. En nog 2 Limburgers. De rest van de avond zijn we met z’n 9’en op pad geweest. Heerlijke multi-culti avond, waarbij ‘engels praten’ de enige manier was om elkaar te verstaan… haha!
Uiteindelijk werd het een geniale avond. Van dansen op de bar, vlog-filmpjes maken zonder dat we het zelf doorhadden, tot stap-vrienden voor het leven maken.

Ja. De stap-nacht was lang. De slaap-nacht kort. Maar sowieso geniaal. Volgende keer in Portugal?

 

84.000 volgers

Het is begin februari; koud, nat en donker. Ik kruip lekker met mijn laptop op de bank om beetje te gaan internetten. Ik open mijn mail en zie een uitnodiging voor een bloggerstour in Maastricht. ‘Jaja, spam’, dacht ik nog. Ik liet de mail voor wat het was, en dacht er dagenlang niet meer aan.
Toen ik later die week mijn mail opende en de uitnodiging weer zag, bedacht ik me dat het wel netjes was om te reageren dat de mail naar een verkeerd adres was gestuurd, want ik was er van overtuigd dat de mail voor een ‘echte’ blogger bedoeld was. Niet dus… wel degelijk voor mij bedoeld! Ik. Als blogger. Naar Maastricht. Gratis. Hahahahaha! Geniaal.

Daar ging ik dan. Voor 2 nachtjes naar Maastricht. Ik zou in t designhotel Townhouse slapen en als ik het mocht geloven waren de dagen propvol met allemaal leuke dingen, uitjes, etentjes en andere coole evenementen!

Het begin was in ieder geval al fantastisch. We moesten rond 17.00 verzamelen in de ‘huiskamer’ van het hotel. Met recht ‘we’ want er waren ongeveer nog 35 andere bloggers. We kregen allemaal een enorme vissenkom met Gin-Tonic in ons handen gedrukt en het socializen kon beginnen.
Normaal gesproken als je iemand voor het eerst leert kennen stel je wat standaard vragen als ‘waar kom je vandaan’, ‘wat doe je voor werk’ en ‘hoe oud ben je’. Nu was de eerste vraag ‘waar blog je over’ en de tweede vraag ‘hoeveel volgers heb je’….

‘Eeeeehhhh…. Ik heb een huis-tuin-en-keuken-blog… ik schrijf zo’n beetje over van alles…’ was dan mijn antwoord. Later werd ik er al handiger in, want dan zei ik met een stalen gezicht ‘ik heb een ervaringsblog’ en deed net alsof de halve wereld mijn blog ook daadwerkelijk leest. Als ik dan dezelfde vraag stelde en als antwoord kreeg dat de blogger ook daadwerkelijk kan leven van het bloggen en meer dan 84.000 volgers, bleef ik zo neutraal mogelijk kijken, terwijl ik het van binnen uitgierde!
Hoe geniaal… deze mensen doen dit als werk. Staan hier omdat het moet. Puur omdat ze uitgenodigd zijn en ze hun 84.000 volgers niet in de steek kunnen en willen laten.
Ik sta hier omdat ik het als een mini-vakantie zie, gratis Gin-Tonic weg sta te tikken, wellicht nog 2 of 3 extra volgers erbij krijg en me vooral heeeeel erg belangrijk voel. En uiteraard ook omdat ik mijn 2 volgers niet in de steek kan laten;)

Ik. Als Blogger. Echt wel.

Een draaiende ervaring.

De Toren. Inmiddels heeft iedereen het erover. Facebook, Instagram, RTL Boulevard… overal zie je die markante toren voorbij komen. En hoe bizar is dat eigenlijk voor een gebouw wat nog niet volledig in bedrijf is? Maar de restaurants zijn open. Madame en MOON.

MOON draait rond. MOON is mooi. MOON is bijzonder. Dat wist ik allemaal uit de verhalen. Maar MOON moet je ervaren.
Gisteravond mocht ik er met mijn familie eten als proefgast. En wauw, wat wij allemaal hebben mogen proeven… heerlijk!
Op de kaart staan een aantal gerechten. Je kunt niet kiezen wát je wilt, enkel hoevéél je wilt. Er is een 3-, 5- of 8-gangenmenu.. maar geloof me, je wilt alleen maar de 8-gangen.
Alleen al de amuse, of de ceviche van coquille, foie met biet, superzachte beef… alles was even lekker en even groot qua gerecht. Dat was echt perfect, alhoewel de beef voor mij 3x zo groot had gemogen; super lekker!

Het was een pure ervaring. Elke keer als ik opkeek van mijn bord hadden we een ander uitzicht. Aan de ene kant de binnenstad, Amsterdam noord, de havens, het IJ…. En aan de andere kant de bar, de keuken, de entree. Ja echt gaaf. En als je weggaat uit MOON draait de wereld nog steeds.

MOON you keep my head spinning. Hope to see you soon.
 

Pinxtos.

Hapjes op een stokje. Toastjes met een stokje erin. Glaasjes met een stokje aan de rand. Stokjes dus.

Vorige week heb ik pinxtos leren maken. Onder het genot van een glaasje wijn. Spaanse uiteraard.
En wat was dat lekker zeg! Want wat is er nu beter dan op een koude zondagmiddag in pannen te roeren en met een blender te spelen?!

Het eerste hapje was ‘Pincho Gilda’, wat bestond uit maar 4 ingredienten; een (hele) groene peper, een mini-augurk, 2 olijven en een ansjovisje. Dit moest je dan om-en-om aan, jawel, een stokje rijgen. Het verhaal erachter was dat de tapas de vrouwelijke rondingen liet zien, en daarom vernoemd was naar een vrouwelijke vrouw met heel veel rondingen uit een ver verleden, Gilda.
Spanjaarden houden nu eenmaal van eten, wijn en vrouwelijke rondingen. Daarom hou ik weer op mijn beurt van de Spanjaarden.

Salmorejo. Tapa piementa de padron. Pincho Mexico de Aguacate. Piquillo relleno de atun. Chistorra y manchego. Y vino. Mucho vino. Ik hou ervan. En ik hou weer een beetje meer van Spanje.