Tag: zon

Zomer-modus

Het is niet te geloven. Het is 1 week zomer in Nederland en ik functioneer gelijk niet meer. Of nee. Eigenlijk functioneer ik super. Alleen dan op een zomerse manier! 😉
Mijn huis is veranderd in een zandbak en de wasmand puilt uit met korte broekjes. Overal slingeren lege waterflesjes en er staat standaard een tas klaar met daarin een bikini en een handdoek. Alle avonden eet ik ergens op het strand en ineens kan ik weer uren in een boek lezen… Heerlijk. Dit is zoals het hoort te zijn.

Ik vraag me af hoe het zou zijn als ik in een warm land zou wonen. Waarschijnlijk is het dan echt 1 grote bende. Want met mooi weer leef je niet binnen. Dan leef je buiten, en geeft het niets als er zand op je badkamervloer ligt. Of dat er alleen maar wijn en biertjes in je koelkast liggen in plaats van yoghurt en vleeswaren. Of dat je standaard een bikini aan hebt onder een kapot geknipt shirtje. Dat is juist wat de zomer zomer maakt.

Dus kom maar op met die zon! Want nee, dit is geen buitenland waar het altijd zomer is. Dit is gewoon Nederland. Prima hoor. Nix mis met gewoon. Maar dan moeten we dus ook gewoon genieten wanneer het kan. Dus wil je nu bij mij thuis langskomen dan mag het alleen als je in dezelfde modus zit. Gewoon. Die zonnige zomer-modus. Waarbij het normaal is dat er zand onder je voeten plakt. Ik raad je wel aan om pas aan te bellen na 12 uur ‘s middags. Want koud bier is echt het enige wat je nu van me kunt krijgen.

 

bbq op z’n amsterdams

De combi van ‘mooi weer’ en ‘vrije avond’ zorgt voor een bbq in het Vondelpark.

Gewapend met Caipirinha’s in cocktail-jampotjes, salades, weggooibordjes, super lekker vlees, picknickkleden, Thaise biertjes, een goedkope Aldi bbq en goede vrienden gingen we op weg.

Echt heel tof… het hele Vondelpark bevindt zich onder een laagje rook. We waren duidelijk niet de enige! Heerlijk. De geur van bbq, de verschillende muziekjes die door elkaar heen klinken, het gelach, de zon op je huid… dit is werkelijk net vakantie. De werkdag ben je op deze manier echt heel snel vergeten.

Toen kwam de eerste uitdaging; de bbq moest in elkaar gezet worden. Hij had net zo goed van de Ikea kunnen zijn… teveel schroefjes voor te weinig onderdelen, haha! Het koste even wat tijd, en het stond hier en daar wat wankelig, maar het was wel een echte bbq. Tenminste niet zo’n weggooi-ding van de Appie voor 1,59…

Wij waren nog de kolen aan het rangschikken, toen er naast ons een groepje toeristen neerstreek.
Er werd een, jaja,  weggooi-ding van de Appie neergezet en het vlees werd uitgestald. Wij daarentegen waren ontzettend druk en professioneel bezig met kooltjes aansteken, wapperen, blazen en wachten…
Terwijl ik heel erg deed alsof ik wist waar ik mee bezig was, stond dat weggooi-ding naast ons al te roken en te fikken en gingen de eerste hamburgers erop. Ok. Plan B. Nou ja… plan B? Onze andere Vondelpark-buren vonden dat het tijd was voor plan B want die kwamen met de juiste aanmaakblokjes aanzetten met de woorden ‘deze branden langer dan 30 seconden…’. Juist ja.

En ja hoor, dat was ook zo! Onze bbq ging het ook doen. Als een speer nog wel! Het vlees kon erop, en niet veel later zaten wij van ons sterren-vlees te genieten terwijl de buren de taaie Appie-worsten probeerden weg te werken.
Geduld. Ik wist het wel… Ondertussen heb ik lekker mijn caipirinha op kunnen drinken. Met mijn gezicht in de zon, in plaats van in de rook. Ieder zo zijn specialiteit.

 

‘Even’ een bakkie

Het is donderdagmiddag. Je bent vrij en het is redelijk lekker weer. Met een vriendinnetje spreek je af om samen even wat dingen te doen die moeten gebeuren en daarna ‘een bakkie’ te pakken.
Nou, zo gezegd zo gedaan. Daar gingen we.

Er was genoeg om bij te praten. Niet omdat we elkaar nooit zien, maar gewoon omdat we dol op elkaar zijn. We belandden op een paar loungebanken midden in een suf dorp want voor het strand was het zonnetje net niet sterk genoeg. En daar gingen we. Eerst een wijntje want daar waren we alletwee aan toe. Daarna een lekker borrel-plankje erbij. Daarna nog een wijntje. En nog een. En nog een. Voor we het wisten lagen we dubbelgevouwen van het lachen dwars over op de loungebank. Wat een heerlijke middag. En was het inmiddels bijna 4 uur later.

Soms heb je zulke dingen nodig. Zonder enig besef van tijd. Zonder gedoe. Puur genieten en jezelf kunnen zijn. Dat is pas pure liefde. Voornamelijk voor jezelf.

En als je dan de dag kunt eindigen in de slijterij, waar de verkoper je allemaal jampot-cocktail-glaasjes gratis mee geeft omdat je hyper-enthousiast reageert, ja dan weet je het. Deze dag was er een met een gouden randje. Gelukkig staat de volgende date alweer gepland. En is het nieuwe salaris weer gestort :).

Op pad met mijn beste vriendin. Ikzelf.

Eerst gaat 1 oog open. Ok. Dan oog 2. Hhm. Hoe laat zal het zijn? Ik stap uit bed en trek de gordijnen een beetje open. Het ziet er aardig uit buiten. Dan kruip ik weer terug.
Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 14.07 uur is. Heerlijk. Dit noemen ze uitslapen na de nachtdienst! Normaal sta ik om 12.00 uur alweer klaarwakker naast mijn bed! Zo… eerst even alle app’ies lezen, insta checken, facebook doorscrollen, telegraaf lezen… ik ben weer bij.

Even denken. Het is donderdag geloof ik. Ik hoef helemaal niets vandaag. Wat een luxe, wat zal ik eens verzinnen om te gaan doen?
Het is ‘sale’ in de stad… Nah, geen zin om geld uit te geven aan kleding, terwijl mijn kledingrek al bijna instort door de hoeveelheid die er aan hangt. Sporten? Nah ook niet. Morgen weer een dag, haha! Weet je wat? Ik ga deze modus voortzetten op het strand. Bij een strandtent. Met een boek. En een wijntje. Beste idee van de dag.

Dus daar zat ik dan. In het zonnetje met mijn boek. En een koffie verkeerd met een stuk carrot cake. En daarna nog een koffie. Daarna een wijntje. Met een kaasplankje. In de zon, turend over de zee.

Soms is het echt niet erg om alleen te zijn. In je uppie dingen te ondernemen. Even te zijn waar je bent.
Ik vraag me dan wel eens af of mensen medelijden met me hebben. ‘Dat arme meisje… helemaal alleen’ of ‘Zal haar date niet zijn komen opdagen’. Hahaha! Maar niets is minder waar. Ik hou van mij. Met mezelf heb ik de beste gesprekken 😉 Psycho of niet. Zielig ben ik nooit.